ଓଡିଆ ନୂଆବର୍ଷ (ମହାବିଷୁବ/ ପଣା ସଂକ୍ରାନ୍ତି)

 

ଓଡିଆ ନବୀନ ବର୍ଷ କେଡେ ଶୁଭ ଦିନ !

ଜନ୍ମିଥିଲେ ଏହି ଦିନ ବୀର ହନୁମାନ ।

ସମ୍ବିଧାନ ପ୍ରଣୟିତା ମଧ୍ୟ ଏହି ଦିନ,

ହୋଇ ଜନ୍ମ ବଢାଇଲେ ଦେଶ-ଦଶ ନାମ ।

ଚୈତ୍ର ମାସ ହୁଏ ଶେଷ, ବୈଶାଖ ଆରମ୍ଭ

ଆରମ୍ଭଇ ପ୍ରକୃତିର ବିଶୋଧନ ପର୍ବ ।

ଜୀବନଟି ଯେଉଁ ଜଳ ଯେବେ ସେ ଦୂଷିତ

ହୁଏ ସୃଷ୍ଟି ରକ୍ଷା ଅର୍ଥେ ହୋଇ ବ୍ୟବହୃତ ।

ନାଳ ନର୍ଦ୍ଦମାରେ ଅବା ପୋଖରୀରେ ଥାଇ,

ଅବା ମିଶେ ସମୁଦ୍ରରେ ଲବଣାକ୍ତ ହୋଇ ।

ନିଦାଘ କାଳରେ ତାହା ସୂର୍ଯ୍ୟ ନାରାୟଣ,

ଶୋଷି ନେଇ ବିରଚନ୍ତି ମେଘମାଳା ମାନ ।

ସୃଷ୍ଟିର କଲ୍ୟାଣ କାର୍ଯ୍ୟେ ହୋଇ ସେହୁ ବ୍ରତୀ

ଆଳସ୍ୟ, ସଂକୋଚ ଅବା ଘୃଣା ନ କରନ୍ତି ।

ବିବେକୀ ରାଜା ଯେପରି ରାଜସ୍ବ ନିଅଇ,

ପରବର୍ତ୍ତୀ କାଳେ ତାହା ପ୍ରଜା ହିତ ପାଇଁ ।

ବିତରଇ, ଅବା ତାକୁ କରେ ଉପଯୋଗ

ପ୍ରଜା ହିତେ, ନ କରିଣ ନିଜେ ଉପଭୋଗ ।

ସେପରି ଦୂଷିତ ଜଳ ନିଦାଘ ଯେ ନେଇ

ବିଶୋଧନ କରି ତାହା ଦିଏଟି ଫେରାଇ ।

ଉପରକୁ ଦିଶେ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଅତି ଭୟଂକର

କିନ୍ତୁ ସୃଷ୍ଟି ହିତେ ତା’ର ଚିତ୍ତ ନିରନ୍ତର ।

ପୃଥିବୀରୁ ନେଇ ସେହୁ ଅପବିତ୍ର ଜଳ

ନିଜ ଉଗ୍ର ତେଜେ ତାକୁ କରଇ ନିର୍ମଳ ।

 

ଏପରି ଶୁଭ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଥିବ ଆଉ କାହିଁ,

ପାଳିବାକୁ ନବ ବର୍ଷ ଉତ୍ସବ ମନାଇ ?

ଓଡିଶାର ସବୁ କିଛି ଅତି ଅନୁପମ 

ଜଗତ ଭିତରେ ସେହୁ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ।

ତା’ର ରୂପ ଗାରିମାର ନାହିଁ ଯେ ତୁଳନା 

ଉତ୍କୃଷ୍ଟ କଳାର ଭୂମି ଜଗତେ ଅନନ୍ୟା ।

ସବୁଠାରୁ ରମ୍ୟ ମଧ୍ୟ ନୂଆ ବର୍ଷ ତା’ର 

କି ଦେବି ଉପମା ଯା’ର ନାହିଁ ପଟାନ୍ତର ।

ପବିତ୍ର ଏ ଦିବସର ହେଉ ଅନୁଚିନ୍ତା 

ସମୃଦ୍ଧ ଓଡିଶା ଉଠୁ ଲଭି ନବ ଚେତା ।

ନୂତନ ଉତ୍ସାହ ଆଉ ନବ ଜାଗରଣ 

ଓଡିଆ ପ୍ରାଣରେ ଆଣୁ ନୂଆ ଶିହରଣ ।

ପୂର୍ବର ସମୃଦ୍ଧି ଆଉ ଗୌରବ ପୂର୍ବର

ଫେରି ଆସୁ ଲଭି ପୁଣି ନବ କଳେବର ।

ତାହା ଦେଖି ପୂର୍ବସୂରି ହୋଇବେ ସନ୍ତୋଷ

ଚଳାଉଥିଲେ ଯେ ଦିନେ ଜାତି ନନ୍ଦିଘୋଷ ।