ରଜ ମହୋତ୍ସବ

ନିଦାଘରେ ସନ୍ତାପିତ ତରୁଲତା ଜୀବେ,

ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଜଳ ପାଇଁ ହୁଅନ୍ତି ଅଥୟ  |

ଉତ୍ତରରେ ସେମାନଙ୍କ ଆକୁତିର ଅବା

ହୋଇଥାଏ ଆଷାଢ଼ର ଅଶ୍ରୁଳ ଉଦୟ  ||

ଶ୍ରୀଅଂଗରୁ ରୌଦ୍ରତାପ ନିବାରିବା ପାଇଁ,

ମହାପ୍ରଭୁ ଥା’ନ୍ତି ଯେବେ ରତ୍ନବେଦୀ ପରେ  |   

ସେବା ପାଇଁ ଅବସର ଉପଯୁକ୍ତ ମଣି,

ଇନ୍ଦ୍ରଦେବ ଆକାଶରୁ ଜଳ ବୃଷ୍ଟି କରେ  ||

ନିବେଶିଣ ଚିତ୍ତ ସୃଷ୍ଟି ଲାଳନ ପାଳନେ,

ରଜବତୀ ହୁଏ ଯେବେ ମାତା ବସୁମତୀ  |

ତା’ର ସ୍ନାନ ସମାର୍ଜନା ବିଧାନ ନିମନ୍ତେ,

ମେଘମାଳା ଅମ୍ବରରୁ ଜଳ ଧାରା ସିଂଚି  ||

ଏହିପରି ଉଭା ହୁଏ ଆଉ ଏକ ରଜ,

ଦୋଳି ବାନ୍ଧିବାକୁ ଯେବେ ଗଛ ଆଉ ନାହିଁ  |

ନାହିଁ ଯେବେ ଆଉ ଆମ ବନସ୍ତରେ ଗଜ,

ନଡିଆ କତାର ରଶି ମିଳିବ ବା କାହିଁ ?

ପ୍ଲାଷ୍ଟିକର ଦଉଡିରୁ ତିଆରି ଦୋଳିରେ,

ଏକା ଅବା ବେଶି ହେଲେ ସହୋଦରେ ନେଇ  |

କେହି ପିଲା ଖେଳେ ନିଜ ଘର ବାଲକୋନୀରେ.

ମନ ଖୋଲି ଝୁଲିବାକୁ ଜାଗା ଅଣ୍ଟେ ନାହିଁ  ||

ନ କରନ୍ତି ଗୋଳ ଆଉ ସାହି ପିଲେ ଆସି,

ଯେଝା ଘରେ ଥା’ନ୍ତି ଯିଏ ବିଦେଶୀ ଠାଣିରେ  |

ରଜ ପାନ ମଧ୍ୟ ଆଉ ହୁଏ ନାହିଁ ଭଂଗା,

ପିଠା ପଣା କଥା ଅବା କିଏ ସେ ପଚାରେ ? 

ନାହିଁ ପରା ଶଇଶବ ଆଜିର ଶିଶୁର,

ନତ ଅଟେ ଯା’ର ପୃଷ୍ଠ ପୁସ୍ତକର ଭାରେ  |

ପାଏ ନାହିଁ ଅବସର ମୂଷିକ ଦୌଡରୁ,

ଖେଳିବାକୁ ଦୋଳି ମଧ୍ୟ ରଜ ଉତ୍ସବରେ  ||

ପରଚଣ୍ଡ ରୌଦ୍ରତାପେ ଜଳିଲା ପୃଥିବୀ,

ପ୍ରତିବର୍ଷ ବଢିଗଲା ତାପମାନ ତା’ର  |

ଏ.ସି. ଲଗାଇଲୁ ଆମେ ବୁଲି ଘରେ ଘରେ

ଗଛ କାଟି ଗଢିଗଲୁ ରାସ୍ତା ଘର-ଦ୍ବାର  ||

 

ଯାହା କିଛି ଥିଲା ଗଛ ଦେଲା ଭାଂଗି ଫଣୀ,             [୨୦୧୯ ମସିହା ମେ ମାସ]

ଚାରିଆଡ ଦିଶିଲା ଯେ ମରୁଭୂମି ତୂଲ୍ୟ  | 

ନାହିଁ ଥିଲା ଉଦ୍ୟମ ବା ଦୂରଦୃଷ୍ଟିପୂର୍ଣ୍ଣ-

ପଦକ୍ଷେପ, ଗଢିବାକୁ ସବୁଜ ଜଂଗଲ  ||

ନିଜ କ୍ଷୁଦ୍ର-ବୁଦ୍ଧି ନେଇ ନ ପାରିଲୁ ବୁଝି,

ଏ.ସି. କି ପାରିବ ରଖି କୋପିଲେ ପ୍ରକୃତି  |

ନୂଆ ନୂଆ କୀର୍ତ୍ତିମାନ ରଚିଲା ପାରଦ

ବେଳୁଁ ବେଳ ତାତି ହେଲା ଅସମ୍ଭାଳ ଅତି  ||

କି ପ୍ରଗତି ଏହା ଭାଇ ହୁଏ ନାହିଁ ବୁଝି,

ମଧୁରିମା ହୁଏ ନଷ୍ଟ ଯହିଁ ପ୍ରକୃତିର  |

ରୋକିବାକୁ ଏହି କ୍ଷୟ ହୋଇଣ ସଜାଗ,

ବେଳ ଥାଉଁ ହେବା ଆମେ ବଦ୍ଧପରିକର  ||

ନୋହିଲେ ତ ଉଣା ହେବ ବିଭୁଙ୍କ କରୁଣା

ଯାହା ବିନୁ ଥୟ ନୁହେଁ ମାନବ ଜୀବନ  |

ଯାହାର ଅଭାବେ ଦିନେ ଘୋଟିଲା କରୋନା,

ଜୀବନ ଜୀବିକା ହେଲେ ଉଭୟ ଉଚ୍ଛନ୍ନ  ||

ଭୁଲି ରଜ ମଉଛବ ସାଂଗସାଥି ମେଳ,

ସଂଗରୋଧ ବନ୍ଦୀ ହେଲୁ ନିଜ ନିଜ ଘରେ  |

ବାହାରକୁ ବାହାରିବା ହୋଇଲା ନିଷେଧ,

ସାମାଜିକ ଦୂରତାର ଭାଂଗିବା ଭୟରେ  ||

 

ସାଧାରଣ ସ୍ପର୍ଶ ଯୋଗେ ବ୍ୟାପିଲା ଏ ବ୍ୟାଧି,

ଶୁଣା ତ ନଥିଲା କେବେ ପୂର୍ବରୁ ଏହାର  |

ବହୁ କଷ୍ଟେ, ପରିଶ୍ରମେ ବାହାରିଲା ଟିକା,

ମୁଖା, ସଂଗରୋଧ କିନ୍ତୁ ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରତିକାର  ||  

ଦୁନିଆଁର ସବୁଠାରୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଦେଶ

ରହିଲେ ଯେ ସାଂଘାତିକ ପରାଭବ ଭଜି  |   

ବଢିଗଲା ପ୍ରତିଦିନ ଆକ୍ରାନ୍ତଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା, 

କେତେ ଲୋକ ଗଲେ ଦୁନିଆରୁ ମରିହଜି  ||

ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କରି ଗଢିଲେ ଆମ୍ଭକୁ

ସମ୍ଭାଳିବା ପାଇଁ ବିଭୁ ସୃଷ୍ଟିର ସମ୍ଭାର  |

ନିଜ ଭୋଗ-ଲାଳସାରେ ଭୁଲିଲୁ ଦାୟିତ୍ବ

ଉଜାଡିଲୁ ପ୍ରକୃତିର ସୁଷମା ଭଣ୍ଡାର  ||

ରୁଷ୍ଟ ହେଲେ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ଦେଖି ଏହି ଦ୍ରୋହ,

ବଜାଇଲେ ସତର୍କତା ଘଣ୍ଟି ଉଚ୍ଚ ନାଦେ  |

ଘର୍ଘର ଶବଦ ଘୋର ସଭ୍ୟତା ରଥର

ଥମିଗଲା ଶୁଣି ସେହି ପ୍ରମାଦ ନିନାଦେ  ||

ବିଜ୍ଞାନ ଏଷଣା ଆଉ ବିଭୁ ଉପାସନା

ଅଟେ ଆଜି ଆବଶ୍ୟକ ମନୁଷ୍ୟ ପକ୍ଷରେ  |

ପୁରୁଷାର୍ଥ ପରମାର୍ଥ ହୋଇଲେ ଏକତ୍ର,

ଟଳିବ କଷଣ ସବୁ ସମୟ ସାଥିରେ  ||      

ଆସୁଛନ୍ତି ଆପଦାଏ ଦେବାକୁ ଚେତାଇ    

ବିଶ୍ଲେଷିବା ପାଇଁ ଆମ ଔଚିତ୍ୟ କର୍ମର  |

ସୁଧାରିବା ଆସ ନିଜ ନିଜ ଚଲାପଥ

ଭବିଷ୍ୟତ ହେଉ ଏକ ସ୍ବର୍ଣ୍ଣାଭ ସ୍ବପ୍ନର  ||

ଶକ୍ତି ପ୍ରସାଦ ଦାସ

ମହାନଦୀ ବିହାର, କଟକ

ତା ୧୬-୦୬-୨୦୨୪ ରିଖ, ରବିବାର, ଭୂମିଦହନ