ନିସ୍ୱାର୍ଥପର ସେ କ୍ୟାଲେଣ୍ଡର

ତତେ କିଏ ବା ନ ଜାଣେ ,

ଛୋଟ ଛୁଆଠାରୁ ବୃଦ୍ଧ ବ୍ୟକ୍ତି ଯାଏ,

ସଭିଙ୍କ ସାଥେ ତୋ ପରିଚୟ

ତତେ କିଏ ବା ନ ଖୋଜେ 

ବର୍ଷା ,ମାସ ,ଦିନ ତ ସବୁ ତତେ ଜଣା।

ଖୁସିଭରା ଦିନ ରାତି ଅନେକ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି

ବିଶ୍ରାମହୀନ ପୁଣି ଅନେକ ଘଟଣା ।

ଧନୀ ହେଉ କି ଗରୀବ ,

ସଭିଙ୍କର ତୁ ହେଉ ନିଇତି ଲୋଡା

ପ୍ରାସାଦ ହେଉ ବା କୁଡିଆ

ସଭିଙ୍କ କାନ୍ଥରେ ତୁ ହେଉ ଟଣା ।

ଜାନୁଆରୀ ମାସରେ ଜନମ ତୋହର,

ଡିସେମ୍ବର ହେଲେ ଆୟୁ ହୁଏ ଶେଷ

ନିଶ୍ୱର୍ଥାପରର ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇ 

ବଦଳୁଥାଉ ପ୍ରତିବର୍ଷ।

ରାଗ ,ଅଭିମାନ ମାନ ,ସ୍ୱାଭିମାନ

ବାପାମାଆଙ୍କ ଆକଟ ଆଉ ଭଲପାଇବା

ଭୁଲିଛି ଅନେକ ତାରିଖ 

ଭୁଲିଛି ଅନେକ କଥା।

ନ ଅଛି ଆଖି ,ହେଲେ ସବୁ ଦେଖୁଥଊ

ନା ଅଛି କାନ,ହେଲେ ସବୁ ସୁନୁଥାଉ

ନା ଅଛି ହୃଦୟ ହେଲେ ବୁଝୁ 

ସବୁରି ମନର ବ୍ୟଥା ।

କାମ ସରିଗଲେ ଫିଙ୍ଗା ହେଉ ତୁହି

ହେଲେ ମନରେ ନାହି,

ତୋର ଟିକେ ବି ସ୍ୱାର୍ଥ

ମାନବ ସମାଜକୁ ଏହି ବାର୍ତ୍ତା ଦେଉ

ନିସ୍ୱାର୍ଥପରର ସୂତ୍ର।।