ନିର୍ଦ୍ଦୟ ହୃଦୟ

ମନର ଦରଦେ କିଏ ଲେପଦେବ

ଧରି ହାତରେ ଆଶ୍ୱାସନା ମଲମ,

ଦରଦ ହେଲାଣି ତ ଉଆଁ,ଉସୁନା

ଶୁଖୁନାହିଁ ଆଉ ତା'ର ସେ ଜଖମ।

ଅବିବେକୀ ହେଲ ତୁମେ ଯେ ଏମିତି

ପଢିଲ ନାହିଁ ଥରେ ବି ଏ ହୃଦୟ,

କ୍ଷମାର ମହତ୍ତ୍ବ ବୁଝନାହିଁ ତୁମେ

ହେଲ କେମିତି ଏତେ ବଡ ନିର୍ଦ୍ଦୟ ।

ନିଜ ଭୁଲ୍ କୁ କର ନାହିଁ ତର୍ଜମା

ଖାଅ ତୁମେ ସତେ ଅଜଣା ଚାଉଳ,

ପଥର ହୃଦୟ ସତେକି ତୁମର

ସମୟ ଚକ୍ରରେ ହେଇଯା ବାଚାଳ ।

ସୃଷ୍ଟି ଅଛି ମାନେ ଧ୍ୱଂସବି ତ ଅଛି

କରିବେନି କେହି ତାକୁ ତ ହରଣ,

ଯାଏ ସିନା ବିତି ରାତି ଆଉ ଦିନ

ପାରିଲିନି ତୁମକୁ କରି ବରଣ ।

ନିରୀହ ମନେ ଦେଲ କଳଙ୍କ ଟିପା

ଧରିଛ ତୁମେ ମନରେ ଅହଂକାର,

ପାଷାଣ ହେଲ ଅଂହଭାବ ରଖିଲ

ଥରୁଟେ ପକାଇଲ ନାହିଁ ନଜର ।

ଦିଅ ତୁମେ ସାଥି ଏମତି ଉତ୍ତର

ମନ ସତେ ତୁମ କାଗଜ ପେପର,

ହେଲେ ରଖିଛ ତୁମେ ଏମତି କଳା

ଆଲୋକରେ ଭରିଦିଅ ଅନ୍ଧକାର ।