ନିଃଶବ୍ଦ ଓଁକାର

ଖାଉ ଖାଉ ଯେବେ କଳ କାମୁଡିବ

ପିଉ ପିଉ ଯେବେ ଜିଭ ଛନ୍ଦିଯିବ

ଭାବିନେବ ମନେ ମନେ

ଜାଣିଯିବ ଗୋପତେ ଗୋପନେ

ମନେ ପକଉଛି ବୋଧେ

ଆପଣାର କେହି ଜଣେ ।

ଲେଖୁ ଲେଖୁ ଯେବେ କଲମ ଅଟକିବ

କହୁ କହୁ ଯେବେ ଅତୀତ ହାବୁଡ଼ିବ

ଭାବି ନେବ ମନେ ମନେ 

ଶୁଣା ଯିବ କାନେ କାନେ

ତୁମକୁ ନେଇ କେହି

ଭାଳି ହେଉଛି କି ଗୋପନେ ସପନେ ।

ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଯେବେ ପାଦ ଛନ୍ଦିଯିବ

ଗାଉ ଗାଉ ଯେବେ ହସ ଆସିଯିବ

ଭାବି ନେବ ମନେ ମନେ

ଝୁରୁଛି ତୁମକୁ କେହି ଜଣେ

ଦୂରରେ ଥିଲେ ବି

ଜାଣିଯିବ ତୁମେ ଦିନେ ନା ଦିନେ ।

ଚିତ୍ର ଆଙ୍କୁ ଆଙ୍କୁ ଯେବେ ହେବ ଆନମନା

ଫୁଲ ତୋଳୁ ତୋଳୁ ଯେବେ ରଙ୍ଗୀନ ଭାବନା

ଭାବି ଦେବ ମନେ ମନେ

ମନେ ପକଉଛି କେହି ଜଣେ

ଅଦୃଶ୍ୟ ହେଲେ ବି

ଆପଣାର ମଣଇ ଆନନେ କାନନେ ।

ଗୀତ ଶୁଣୁ ଶୁଣୁ ଯେବେ ନିଜେ ଗାଇଯିବ

ଚିତ୍ର ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଯେବେ ନିଜେ ଦିଶିଯିବ

ଭାବି ଦେବ ମନେ ମନେ

ବହୁତ ଭାବୁଛି ନିଜର ଜଣେ

ନାଁ ସିନା ଜାଣିନାହିଁ

ଝଡ଼ ଘନ ଘନ କିନ୍ତୁ ଅନ୍ତର ଗଗନେ ।

ଛିଙ୍କ ଆସୁ ଆସୁ ଯଦି ଫୁସୁକି ଯିବ

ହାଇ ମାରୁ ମାରୁ ଯଦି ଅଟକି ଯିବ

ଭାବି ନେବ ମନେ ମନେ

ଗଣ୍ଠି ପକେଇବ ସେ ଦିନେ

ତୁମକୁ ଝୁରୁଛି ଖୋଜୁଛି

ନିଃଶବ୍ଦ ଓଁକାର ଧ୍ଵନିରେ କେହି ଜଣେ ।