ନିଦାଘ ଯାତନା

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ପ୍ରଭାବେ ସନ୍ତପ୍ତ ଜୀବ ପ୍ରାଣ

ନିଦାଘର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ରଶ୍ମି ହରେ କଇଁ ପ୍ରାଣ l

ଖଣ୍ଡ ବାଦଲର ପ୍ରଖର ଗତି ସାଥେ ବାୟୁ

କହେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧର ହେ ଜୀବ ନୁହଁ ଅଳ୍ପାୟୁ ।

ତୁମ ସାଥେ ଅଛି ମୁଁ ସଦା ମହୀ ପୃଷ୍ଠେ

ନକରିବି ତୁମକୁ ବ୍ୟସ୍ତ ଜମା ଅତିଷ୍ଟେ l

ନିଦାଘ ବର୍ଷଣ କରିଚାଳନ୍ତି ଦିନ ମଣି

ପାଳି ତାଙ୍କ ସତ୍ୟ ବିଭୁ ପାଶେ ବଖାଣି l

ଷଡ଼ ଋତୁଚକ୍ରର ମୂଳ ସ୍ରଷ୍ଟା ସେ ଭାନୁ

ନାହିଁ ନାହିଁ କରନ୍ତି ସଦା ଯିବାକୁ ସଦନୁ l

କଇଁ କାନ୍ଦେ କଇଁ କଉଁ ଆକାଶକୁ ଚାହିଁ

ହେ ଚାନ୍ଦ ଗଲ କୁଆଡ଼େ ତୁମ ଦେଖା ନାହିଁ l

କଳିକା ସାଜି ମୁଁ ରହିଛି ତୁମ ବାଟକୁ ଚାହିଁ

ଫୁଟିବାକୁ ସଦ୍ୟ କଡ଼ିରୁ ତାଜା ଫୁଲ ହୋଇ l

ଆସ ଆସ ହେ ପ୍ରିୟ ଚାନ୍ଦ ଡାକେ କଇଁ

ତଡ଼ାଗ ବିଦାରି ଜଳେ ଧାଇଁ ଯାଏ ଧଇଁ ସଇଁ l

ଜୀବାଣୁ ବାପୁଡ଼ା ମରନ୍ତି ହୋଇ ଛଟ ପଟ

ରୋଗର ପ୍ରଭାବୁ ମୁକ୍ତ ଜୀବ ପାନ୍ତି ଶାନ୍ତି ପଟ୍ଟ l

ମନ ଯାଏ ମରି ପ୍ରଜାପତିର ନପାଉ ପତର

ଅଣ୍ଡା ଦେବାକୁ ହୁଅଇ ସେ ସଦା ବଡ଼ ବିକଳ l

ବରଷା ବାରିକୁ ଚାହିଁ ବସେ ସେତ ସତ୍ୱର

ନଥାଏ ତାମନେ କେବେ ତା ପାତର ଅନ୍ତର l

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ବିନା ଶସ୍ୟ ଶ୍ୟାମଳା ନହେବ ଧରଣୀ

ଦାନା ବିହୁନେ ସଭିଏଁ ଡାକିବେ ହେ ଜନନୀ l

ସକଳ ଶକ୍ତିର ଆଧାର ସେତ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ରବି କର

ଯା ବିହୁନେ ଧ୍ବଂସ ହେବ ଉଦ୍ଭିଦ ଜୀବଙ୍କ କୁଳ l

ହେ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଆସ ପ୍ରତି ବର୍ଷ କରନା ହେଳା

କଉଁ ପ୍ରଜାପତି କଥାକୁ କରି ସଦା ଅବହେଳା l