ନାରୀ ଓ ସମାଜ

ନାରୀ ଅଟେ ସମାଜର ମଙ୍ଗଳ କାରିଣୀ

ପ୍ରତି ଜନ ପ୍ରାଣେ ପୁଣ୍ୟ ପୁଲକ ଦାୟିନୀ ।

ମାଆ ସାଜି ସେହି ସୃଷ୍ଟି ସୃଜନ କାରିଣୀ

ସମାଜ ରେ ଚିର କାଳ ଆହ୍ଲାଦ ବର୍ଷିଣୀ ।

ଶାନ୍ତି  ସନ୍ତୋଷ  ଶୃଙ୍ଖଳା  ପରିସ୍ଥିତି ନେଇ

ନାରୀ ହିଁ ସମାଜର ସେ ଅନୁଧ୍ୟାନ କରି ।

ସ୍ନେହ  ପ୍ରେମ  ଶ୍ରଦ୍ଧା  ପ୍ରୀତି  ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟ  ସଂସ୍କୃତି 

ଭକ୍ତି  ଉପାସନା  ବିଧି  ବ୍ୟବସ୍ଥା  ଜାଗୃତି ।

ଶିଶୁର ସେ ଶିକ୍ଷା ଦ।ତ୍ରୀ  ପ୍ରଥମ ଶିକ୍ଷକ

ଭାବରେ ସଞ୍ଚାରେ ଦିବ୍ୟ ଚେତନା- ଆଲୋକ ।

ଯେତେ ସବୁ ଦିବ୍ୟ ଭାବ  ଭକ୍ତି ମୂର୍ତ୍ତିମତି

ହୋଇ ତାହା ଠାରେ ସର୍ବେ ଏକତ୍ରିତ ଥାନ୍ତି ।

ପ୍ରେମ  ପ୍ରଣୟ ସମ୍ପ୍ରୀତୀ  ମଧୁର ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ଭlବୋଦ୍ମ।ଦୀ ଧାର ରଚି ପ୍ରାଣେ ଉନ୍ମାଦନା ।

ସୃଜି ଜାଗରିତ କରେ ସଭିଙ୍କ ଚେତନା

ସମାଜେ ଯୋଗାଏ ଆହ୍ୱାନ ଓ ଆଶ୍ୱାସନା ।

ଦିବ୍ୟ ଶକ୍ତିର ସ୍ପନ୍ଦନ ତୋଳି ଅବିରତ

ବ୍ୟକ୍ତି ଚେତନାକୁ କରେ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ମଣ୍ଡିତ ।

ମଧୁସ୍ର।ବୀ  ମଧୁମୟୀ ପ୍ରେରଣା ଦାୟିନୀ

ସାମାଜିକ ଭାବ ଧାରା ବର୍ଦ୍ଧନ କାରିଣୀ ।

ସାଂସ୍କୃତିକ ମହିମା ରେ ଜିଣେ ଜନ ମନ

ସମାଜରେ ଛତ୍ରେ ଛତ୍ରେ ସ୍ନେହ  ଉଦ୍ଦୀପନ ।

ସଞ୍ଚାରି ସମ୍ପ୍ରୀତି ଭାବ ଘେନି ହୃଦେ ହୃଦେ

ନାନା ବିଦ୍ଧ ସାମାଜିକ ପ୍ରଗତି ସେ ସାଧେ ।

ନାରୀ ପାଇଁ ହିଁ ସମାଜ ହୁଏ ରୁଚିମୟ

ହସ  ଖୁସି  ଦୁଃଖ ଶୋକ  କାନ୍ଦ  ତାପ  କୋହ ।

ସବୁଥିରେ ସହାୟତା ଦେଇ ଥାଏ ନାରୀ

ଆଶା  ସେବା  ଯତ୍ନ  ସ୍ୱପ୍ନ ସମ୍ଭାବନା ଦାତ୍ରୀ ।

ଦୁଃଖ  ପୀଡା  ସମୟ ରେ କରଇ ଶୁଶ୍ରୁଷା

ସଦଜ୍ଞ।ନ ଦ।ତ୍ରୀ ଭାବେ ନାଶେ ସେ ଦୁର।ଶା ।

ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତା  ଦୁର୍ବୁଦ୍ଧି  ମନ୍ଦ ପଥୁ ନିବର୍ତ୍ତାଇ

ନାରୀ ନିଏ ସମାଜ କୁ ସୁପଥେ ଚଳାଇ ।

ଜନନୀ ସେ  ଦିଏ ସ୍ନେହ  ବାତ୍ସଲ୍ୟ ଆଦର

ନାରୀ ବିନା ଅସ୍ତିତ୍ୱ କି ରହେ ସମାଜର ।