ମୁଠାଏ ଫୁଲ

ଠାକୁର ଆଗରେ ନିତି

ହାତଯୋଡି କରୁଥିଲି କାକୁତି ମୀନତି

ମାଗୁଥିଲି ମନେ ମନେ 

ମୁଣ୍ଡପାତି ନିମ୍ଳିତ ନୟନେ

ଧନ ଜନ ମାନ ସମ୍ମାନ ଯଶ କିର୍ତ୍ତି ।

ଅର୍ପୁଥିଲି ମୁଠାଏ ଫୁଲ

ଫୁଲ ଚନ୍ଦନରେ ଭରା ଜୀବନ ମୂଲ

କେତେ ନେହୁରା ହୋଇ

ଜଣାଉଥିଲି ଦୁଃଖ ସହିବାର ସାହସ ପାଇଁ

ଆଜି ମିଳିଗଲା

ଫୁଲ ଫଳରେ ଲଦା ଭରା ପୂରା ଭପବନ ।

ମାଗୁଥିଲି ବାପା- ବୋଉଙ୍କ ପାଇଁ

ଆଞ୍ଜୁଳାଏ କରୁଣା ବାରୀ

ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ମନ୍ତ୍ର ଆବୃତ୍ତି ଭିତରେ

ନିଃରୋଗ ଶେଷ ଜୀବନ ତରୀ

କେଇ ବୁନ୍ଦା ଗଙ୍ଗାଜଳରେ ପାଦୁକ

ପାଉ ପାଉ ମିଳିଗଲା

ପର୍ବତ ପ୍ରମାଣ ଖୁସିର ସ୍ତବକ ।

ଆଖି ବନ୍ଦ ଥିଲା ଉପରେ ଉପରେ

ଅନ୍ତଃର୍ମନରେ ବେସୁମାର କୌତୁହଳ 

ଫୁଟୁଥିଲା ଅବ୍ୟକ୍ତ ବେଦନା ଗଵଗଵ

ମନ ମସ୍ତିକ ଫଟେଇ ହଳାହଳ

ଗର୍ବ ଅହଁକାର ସବୁ ନିଅ ଉଭେଇ

ଫେରିବାର ଶେଷ ରାସ୍ତାରେ

ମିଳୁଥାଉ ବିଭୁ ମକରନ୍ଦ ପଳ ପଳ ।

ସମସ୍ୟା ଘେରିଲେ ବାରମ୍ଵାର

ଈଶ୍ଵର ବିଶ୍ଵାସ କରୁଥାଏ ଥରକୁ ଥର

ସବୁ ଦିଗରୁ ହରେଇଲେ ଆଶା ବିଶ୍ଵାସ

ଜଗନ୍ନାଥ ମୋର ଶେଷ ଆଶ୍ଵାସ

ବୁଝି ପାରୁନି ଏ ଦୀନ ହୀନ ଅକିଞ୍ଚନ

ଆଜିଯାଏ ବି ଅବୁଝା ଅସୁଝା

ରହିଗଲା ଚିନ୍ତନ ଚେତନ

ଅନାଲୋଚିତ ଦିଗଟା 

ଜଡହୀନ ଅଧ୍ୟାତ୍ମକି ବୃତ୍ତିଟା

ଲାଗୁଥିଲା ସର୍ବଶାରଶୂନ୍ୟ ।

କାହିଁକି କାହିଁକି ଏ ପ୍ରହସନ

କରୁଥାଏ ମୁଁହି 

ଥର କୁ ଥର

କାହାକୁ ନ କହି

ନାଟକୀୟତା ବଢୁଥାଏ 

ଯାଚନା - ପ୍ରାର୍ଥନାରେ ଦିଶିଯାଉଥାଏ 

ଅସାର ସଂସାର ଭିତରେ

ମୋକ୍ଷ ପାଗଳ ମଣିଷ 

କାହିଁକି କରି ଚାଲୁଛି

ବହୁ ଆଡମ୍ବରେ 

ପୂଜନ ଭଜନ ଭୋଜନ କୀର୍ତ୍ତନ

ଅସଲ ବେଳକୁ ଧୀମା ଧୀମା ସ୍ୱରେ

ଶୁଭୁଥିଲା ସବୁ ଭକ୍ତିଶାରଶୂନ୍ୟ ।