ମୁଁ ନାଚୁଥିବି ତୁମରି ପାଇଁ

ନାଚିବାର ବେଳ ଯେବେ ଆସିଯିବ ନାଚିବି ତୁମରି ପାଇଁ,

ଯେମିତି ଦୁନିଆଁ ନ କହୁ ଠାକୁରେ ମୁଁ ତାର ହାତ କଣ୍ଢେଇ !

ହାତ କଣ୍ଢେଇ ମୁଁ ତୋହର ହୋଇଛି ନାଚୁଛି ତୋ ଇଛା ମତେ,

ତଥାପି କିଏ ସେ ଜଣେ ତ ମଣିଷ କହୁଛି ନଚାଏ ମୋତେ !

ତା କଥାରେ ଆଜି ହୁଏ ଉଦ୍ଭାବସା ବନ୍ଧା ପଡିଗଲା ପରି,

ଅଯୋଗ୍ୟ ହାତରେ ମୋ ସବୁ ଯୋଗ୍ୟତା କେମିତି ଯାଇଛି ମରି ?

ଭାବିଲେ ବିବେକ ଶତ ଧିକାରୁଛି ମୋତେ, ଛି ଛି ଲାଗିଲାଣି,

ମୋ ମାନବିକତା ପଣିଆକୁ ପରା କେବେ ଠାରୁ ବନ୍ଧା ପଡିଲାଣି !

ସିଏ ମୋତେ ଆଜି ଯାହା କହିଯାଏ ମୁଁ ମାନେ ପରା ତା କଥା,

ନିରୋଳାରେ ଆଜି ଭୁଲଟିକୁ ଭାବି ମନେଲାଗେ ଭାରି ବ୍ୟଥା !

କହିଦେଲା କଥା ମାରିଦେଲା ଶର ଆଉ କିବା ଫେରି ଆସେ ?

କୋଟିଏ ଧିକାର ମୋର ପୌରୁଷକୁ ତା କଥାରେ ମୁଁ ଉଠେବସେ,

ଯେତେ ଦିନ ଯାଏ ଅବିବେକି ହୋଇ ବିବେକ ହରାଇ ଦେବି,

କହିଦେ ମୋତେ ମୋର ଜଗନ୍ନାଥ କେମିତି ତୋ ପାଖେ ରହିବି ?