ମୁକ୍ତିପଥେ ତୁମେ ମାଆ

ମରୁ ସମ ମୋର ନୀରସ ଜୀବନେ

ନିତି କଣ୍ଟାଫୁଲ ଫୁଟେ,

ତୁମ ମନ୍ଦିରର ତୁମରି ସତ୍ତାକୁ

ଆଙ୍କେ ଚିତ୍ତ ଚିତ୍ରପଟେ ।

ମୋ, ଆଖିର ଲୁହ ପୋଛିବା ପାଇଁକି

କାହା ପାଶେ ନାହିଁ ଆଶ ,

କେବଳ ତୁମକୁ ଅନୁଭବ କରେ

ମନରେ ରଖି ବିଶ୍ୱାସ ।

କଡ଼ ଲେଉଟାଏ କେତେ ଯେ ରଜନୀ

ଅଧୁରା ସ୍ବପ୍ନକୁ ନେଇ,

ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ବର୍ଷ ପରେ ବର୍ଷ

ମଉନ ପାଷାଣୀ ହୋଇ ।

ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷାର ଜହ୍ନ ଭରା ରାତି

ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ହେବାପରେ ,

ଲକ୍ଷ୍ୟଚ୍ୟୁଚ କରେ ବିଚ୍ଛେଦର ତୃଷ୍ଣା

ନବ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟରେ।

କେତେ ଦିନ ଆଉ ରହିବି ଏମିତି

ଶୋକାର୍ତ୍ତ ହୃଦୟ ନେଇ ,

ସାରା ଜଗତର ତୁମେ ପରା ମାଆ 

ମୋ' ପାଇଁ ପଥର କାଇଁ।?

ତୁମରି ସତ୍ତାକୁ ଦେହେ ଜଡ଼ିବାକୁ

ତୁମ ନାମ ସଦା ନେଇ ,

ବାରମ୍ଵାର କିନ୍ତୁ ନିରାଶା ହୁଅଇ

ମାୟା ଆଳୟରେ ରହି ।

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ତୁମେ ନିଃଶବ୍ଦ ରାତ୍ରିରେ

ଥରଟିଏ ମାତ୍ର ଆସ ,

ମୋ , ପାଖରେ ବସି ସ୍ନେହରେ ଆଉଁସି

ମତେ ଚାହିଁ ଟିକେ ହସ।

ଶୁଭ ପ୍ରଭାତର ସ୍ବାଗତ ଆଗରୁ

ଫେରିଯିବା ଆଗୁ ତୁମେ ,

ଆତ୍ମା ପକ୍ଷୀ ମୋର ସଙ୍ଗେ ନେଇଯିବ

ଜଳୁଥିବି ମୁଁ , ଶ୍ମଶାନେ ।