ମୋ' ଓଡ଼ିଶା ମାନଚିତ୍ର

ଓଡ଼ିଶା ରାଜ୍ୟରେ କେତେ କଳା ଥିଲା

ଲୁପ୍ତ ପ୍ରାୟ ହୋଇଲାଣି ,

ଛଉ ନୃତ୍ୟ ଆଉ ବାଉଁଶ ରାଣୀକୁ

ଲୋକେ ପ୍ରାୟ ଭୁଲିଲେଣି ।

ମନ୍ଦାର ମାଳିନୀ ମନ୍ଦିର ଗୁଡିକ

ଧ୍ବସ୍ତ ବିଧ୍ବସ୍ତ ହେଲାଣି ,

ସବୁଜିମା ଭରା ଗାଆଁ ,କ୍ଷେତ, ବାଡ଼ି

ପଡିଆ ପଡ଼ି ଗଲାଣି ।

ଓଡ଼ିଶା ଭୁଇଁର ତାରକସୀ କାମ

ପୃଥିବୀ ବିଖ୍ୟାତ ଥିଲା ,

ରକ୍ଷଣା ବେକ୍ଷଣ ପ୍ରେରଣା ଅଭାବେ

ଶିଳ୍ପୀ ହାତ ଆଜି ଖୋଲା ।

ମୋ' ଓଡ଼ିଶା ଭୂଇଁ ଚାରୁ ଚିତ୍ର କଳା

ସପ୍ତାଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କଳାକୀର୍ତ୍ତି ,

କୁଆଡେ ସେ' ଶିଳ୍ପୀ ଉଭେଇ ଗଲେଣି

ଭଗ୍ନ ଆଜି ଶିଳା ମୂର୍ତ୍ତି ।

ଶିଳାଗାତ୍ରେ ଆଜି ବାହୁନି କାନ୍ଦୁଛି

ଅପରୂପା ଶିଳାବାଳା,

ନିୟତିର କ୍ରୁର ପରିହାସେ ଆଜି

ଝରେ କୋଣାର୍କର କଳା ।

ପ୍ରତିଟି ପ୍ରତିମା ଲାଗଇ ଶ୍ରୀହୀନା

ଭଗ୍ନାବଶ ଅଛି ସାକ୍ଷୀ ,

ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ଗଣ୍ଡ  ଜଳ ଧୋଇନେଲା

କାଳଚକ୍ର ବଇଶାଖୀ ।

ମରାଳ, ମାଳିନୀ ନୀଳାମ୍ବୁ ଚିଲିକା

ହ୍ରଦ ଓଡ଼ିଶା ବିଖ୍ୟାତ ,

ଦଲାଲିଙ୍କ ପକ୍ଷୀ ,ମାଛ ଶିକାରରେ

ଚିଲିକା ଶୋଭା ବିଲୁପ୍ତ ।

ଭରା ପଡ଼ିଥିଲା ଖଣିଜ ସମ୍ପଦ

ଅବଶେଷ ଅଛି ବାକି ,

କର୍ପୁର ଉଡ଼ିଛି କନା ପଡିଅଛି

ଇତିହାସ ଅଛି ସାକ୍ଷୀ ।

ଓଡ଼ିଶୀ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ସଙ୍ଗୀତ ନୃତ୍ୟର

ଆଜି'ବି ଚାହିଦା ଅଛି ,

ସମ୍ବଲପୁର'ର  ବସ୍ତ୍ର ଶିଳ୍ପ ପାଇଁ

ବିଦେଶେ ନାମ କରୁଛି ।

କେତେ ସୂର, ବୀର ଓଡ଼ିଶା ମାଟିରେ

ପାଦଥାପି ଜନ୍ମିଥିଲେ ,

ମାଆ ମାଟି ପାଇଁ ପ୍ରାଣ ବଳି ଦେଇ

ସ୍ୱାଧୀନତା ଆଣିଥିଲେ।

ପ୍ରତିଟି ପୃଷ୍ଠାରେ ରାଜା ଠାରୁ ନେଇ

କବିଙ୍କ ଗୌରବ କଥା ,

ଅର୍ଜିଛି ସୁନାମ ଦେଶ ବିଦେଶରେ

ଉତ୍କଳୀୟ କୀର୍ତ୍ତି ଗାଥା ।

ଚାରିଧାମ ମଧ୍ୟେ ଧାମ ଜଗନ୍ନାଥ

ପାଇଁ ଓଡ଼ିଶା ବିଖ୍ୟାତ ,

ଓଡ଼ିଶା ମୋ' ମାଟି ମୋ' କାଳିଆ ପାଇଁ

ତଥାପି ଆଜି ଗର୍ବିତ।