ମୋ ମାଆ

ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମୟୀ ମା  ମମତା ମୟୀ ମା

     ପଣତ ଆଶିଷ ଦାୟୀ

ତୁହି ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତୀ  ତୁହି ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ

     କଥା ସଦା ସ୍ନେହମୟୀ ।

ଅନ୍ତ ଫାଡି ମୋତେ  ଜନ୍ମ ଦେଲୁ ସତେ

     ସହିଛୁ କଷଣ କେତେ

ନୂଆ ଆଲୋକର  ଦୁନିଆଁ ପଥରେ

     ଶିଖାଇଲୁ ଚାଲି ମୋତେ ।

ଦେଇନାହୁଁ ଦିନେ  କଷଣ ତୁ ମନେ

     ସହି ଘାତ ପ୍ରତିଘାତ

ପେଟ ପାଟି ମାରି  ମଣିଷଟେ ଗଢି

     ଦେଖାଉ ସଂସାର ପଥ ।

ବିପଦ ଆପଦେ  ତୋ କାନି ପଣତ

     ହୋଇଛି ମୋହର ସାହା

ଆଶୀର୍ବାଦ ତୋର  ମୁଣ୍ଡେ ସଦା ମୋର

     ବିଜୟ ପଥର ରାହା ।

ଭାବିନାହୁଁ କେବେ  ପାଇବାକୁ କିଛି

     କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ ନାହିଁ ହେଳା

ସହି ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ  ଡାକି କେତେ ଇଷ୍ଟ

    ମନାସୀ ମଙ୍ଗଳ ଭେଳା ।

ଆମ ଦୁଃଖେ ଦୁଃଖୀ  ଆମ ସୁଖେ ସୁଖୀ

    ଭୁଲେ ତା ଜୀବନ ସୁଖ

ସ୍ନେହ ମମତାର  ପ୍ରତି ଛବି ଟିଏ

    ଭାଳେ ମୁଁ ଜୀବନ ଯାକ ।