ଶ୍ରଦ୍ଧା

ଶ୍ରଦ୍ଧା ଏକ ଭାବ ଯେଉଁ ମଣିଷର

ହୃଦୟରେ ପୂରିଥାଏ,

ତାହାର ପବିତ୍ର ଶୁଦ୍ଧ ଆଚରଣ

ଶତ୍ରୁକୁ ମିତ୍ର କରାଏ

ମାନବ ପଶୁପକ୍ଷ୍ୟାଦି,

ଶ୍ରଦ୍ଧାବଳେ ବଶ ଥାଆନ୍ତି ହରଷ

ହୋଇ ସମ୍ପର୍କରେ ବନ୍ଦୀ ।

ବନ୍ଧୁ, ଅତିଥିଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ସହିତ

କରଇ ଯିଏ ସ୍ବାଗତ,

ମନକଥା ବୁଝି କରି ଅଭ୍ୟର୍ଥନା

ଝରାଏ ପ୍ରେମର ସ୍ରୋତ,

ପ୍ଳାବନେ ହୃଦୟ ତୃପ୍ତ,

ଈଶ୍ବର ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୁଅନ୍ତି ତା'ଠାରେ

ଛୁଟେ ସୁଅ ଆଶୀର୍ବାଦ ।

ଶ୍ରଦ୍ଧାବଳେ ରାମ, କୃଷ୍ଣ କଲେ ବଶ 

ଶବରୀ, ବିଦୁର ପତ୍ନୀ,

ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ବାନ୍ଧି ରଖିଥିଲେ

ଯଜ୍ଞୋତ୍ପନ୍ନା ଯାଜ୍ଞସେନୀ,

ବାଳକ ପ୍ରହ୍ଲାଦ, ଧ୍ରୁବ,

ଶ୍ରଦ୍ଧାଭକ୍ତି ବଳେ ନାରାୟଣ ପ୍ରାପ୍ତ 

ଯାହା ମୁନିଙ୍କୁ ଦୁର୍ଲଭ ।

ନେଇଥିଲେ ପ୍ରଭୁ ଦାସିଆ ନଡ଼ିଆ

ଭକ୍ତ ଶ୍ରଦ୍ଧା ମାନ ରଖି,

ମାଲ୍ୟାଣୀ ଝିଅଠୁ ଗୀତଗୋବିନ୍ଦର

ରସକୁ ମନରେ ମାଖି,

ଅଦୃଶ୍ୟେ ରହି ତା' ସାଥେ,

ବାଇଗଣ ବାଡ଼ି ବୁଲିଥିଲେ ବୋଲି

ବସ୍ତ୍ର କଣ୍ଟା ପ୍ରମାଣିତ ।

ଶ୍ରଦ୍ଧାର ସହିତ ଯେଉଁ କର୍ମ କର

ସେଥୁ ମିଳେ ଶୁଭଫଳ,

ଏକଥାକୁ ମନେ ଧରିଣ ମାନବେ

ଜୀବନ ପଥରେ ଚଳ,

ଶ୍ରଦ୍ଧା ହିଁ ଜୀବନ ବଳ,

ତାହା ଭକ୍ତି, ଗତି, ପରମ ମୁକତି

ହୁଏ ନା କେବେ ନିଷ୍ଫଳ ।