ମୋ କାହାଣୀ

ଜୀବନ ସାରଣୀ କହେ ଅନେକ କାହାଣୀ 

କେବେ ସୁନା ଫୁଲ କେବେ ରୁପା ଗଉଣୀ 

ଜୀବନଟା ସାରା ଭାବିଛି ନିଜକୁ ମୁଁ ରାଣୀ 

ସହିଛି ଅନେକ ଇର୍ଷା ଦ୍ୱେଷ ତଥାପି ଋଣୀ ।

ମୋ ଭିତରେ ମୁଁ ଲଭିଛି ଆର୍ଶୀବାଦର ମୁଣି 

ଯିଏ ଯାହା କହୁ ଦେହେ ନନେଇବଞ୍ଚିଛିପୁଣି

ପଇସା ନେଇଛି ଗଣି ପାଣି ପିଇଛି ଛାଣି 

ବିଶ୍ୱାସ ଭରସା ଦେଇଛି ରଖିଛି ହୃଦେ ଆଣି ।

ସହୃଦୟତା,ମାନବିକତା ଜୀବନ ମନ୍ତ୍ର ଜାଣି

ପଢିଛି,ଗଢ଼ିଛି,ଲେଖିଛି ଜୀବନଯନ୍ତ୍ରସାରଣୀ

କାହାଣୀ ଅନେକରେ ସଦା ଭଵେ ମୁଁ ରାଣୀ

କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ସଜାଡି ଆଗୁଆ ହେବାକୁ ପୁଣି ।

ମୋ ପାଖେପାଖେ ଅଛନ୍ତି ସ୍ରଷ୍ଟା ଈଶ୍ୱରଜାଣି

ଦୁଃଖ,ସୁଖକୁ ଅଙ୍ଗେ ଲିଭାଇ ଦେଖାଏଠାଣି 

ପଥପଦର୍ଶକ ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ପିତୃପୁରୁଷ ପୁଣି 

ନୀତିନିୟମ ଭିତରୁ ବାହାରି ଯାଇନି ଜାଣି ।

ସମୟାନୁବର୍ତ୍ତୀ ମନ୍ତ୍ରକୁ ଆଦରି କରିଛି ମୁଣି 

ଆଜି କାମ ଆଜି କରି ରକ୍ତକୁ କରିଛି ପାଣି 

ପୁଅ ଝିଅ ପାର୍ଥକ୍ୟ ଦେଖେନା ମୁଁ ସିଆଣୀ 

ହୃଦୟେ ଭରିଛି ପୂର୍ଣ୍ଣ କଳସୀ, ହେଇ ଗୁଣୀ ।

ଜ୍ଞାନଗୁଣର ଆଦର କରିଛି କେତେକେଜାଣି

ମୋ ଜୀବନ କାହାଣୀ ଭିତରେ ମୁଁ ବନ୍ଦିନୀ 

ମରିଗଲାପରେ କୁହନାଥିଲା,ଶବ୍ଦଚୋରଣୀ

ସାହିତ୍ୟକୁ ଭଲପାଇ ଚାଲିଗଲା ଭାଷାବିନ୍ଧଣୀ

ଏଇ ସ୍ୱଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ଗଳ୍ପ ମୋ ଜୀବନ କାହାଣୀ ।।