ମୋ ଘରମଣି

  

ମୋ ଘରମଣି ସକାଳୁ ଉଠି 

              ମୁହଁକୁ ଫୁଲେଇ ବସିଛି,

ରୋଷେଈ ବାସ କୁ ନକରିବା ପାଈଁ 

            ଅନ୍ଟାରେ କାନିକୁ ଖୋସିଛି ।

ସକାଳର ପୂଜା ରୁଟି ଆଉ ଭଜା 

              ମନରୁ ଦେଈଛି ପାଶୋରି ,

ସୋଫାଟାକୁ ପୁରା ସିଂହାସନ ଭଳି 

             ରଖିଛି ଆଜି ସେ ଆବୋରି ।

ଘରମଣି ଟାମୋ ଭାରି ବଦରାଗି

                କଥାଟିକକରେ ରାଗଇ,

ଛାନ୍ଚୁଣି ମୁଠାକୁ ହାତରେ ଧରି ସେ 

                ଦଶଭୁଜା ରୂପ ସାଜଇ ।

ଭାବିଲି ଆଗକୁ ଆସିବାର ଅଛି 

                ନିଶ୍ଚିତ ମହାପ୍ରଳୟ  ,

ଆସୁବିପଦ ର ମୁକାବିଲା ପାଇଁ 

                ରଚିଲି ସୁରକ୍ଷା ବଳୟ ।

ଖୋସାମତ କରି ପଚାରିଲି ଆହେ

                    କଣ ହେଇଛି ତୁମର ,

ନୀଳ ପାରାବର ନୟନ ଯୁଗଳ 

                  କାହିଁ ପାଈଁ ରକ୍ତ ସାଗର ।

କଥା ଗୁଡାକ ମୋ ମହୁ ବଦଳରେ 

                 ନିମ୍ବ ପିତା ଭଳି ଲାଗିଲା ,

ମୁହଁ କୁ ଛିନ୍ଚାଡି ଓଠ କୁ ନେଫାଡି 

                 ପାନ ଡାଲାଟାକୁ ଧରିଲା ।

ମନେ ମନେ ବସି ଭାବି ହେଲି ଖାଲି

                  କି ଦୂର୍ଭାଗ୍ୟ ଆଜି ହୋଈଛି,

କେଉଁ ଅଭିଶାପ ପଡିଛି ଉପରେ

                 ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଦୁର୍ଗା ରୂପ ସାଜିଛି ।

ମନ ଥିଲା ମୋର ରବିବାର ଟାରେ 

                ପାଟି ସୁଆଦିଆ କରିବି 

ପାଟିସୁଆଦିଆ ଗୋଲିମାର ଭାଇ 

                 ଚା କପ୍ ଟାକୁ ଚାହିଁଛି ।

ଝିଅକୁ ଦେଖିଲି ତେରେଛା ଆଖିରେ 

                କଥା କଣ ବୋଲି ଠାରିଲି ,

ମୁରୁକି ହସିକି ଝିଅ ଚାଲିଗଲା 

                କିଛି ନ ଜାଣିଲା ପରିକି ।

ଘର ମଣିଟା ମୋ ପୁରା ବଦରାଗି 

              ହେଲେ ମନରେ ନଥାଏ ଅଳିଆ ,

କରି ନାହିଁ କେବେ ସାଇଭାଇକଂର 

                 ପରିବାର କୁ ସେ ଗୋଳିଆ ।

ପଚାରିଲି ଆହେ ଅଭିମାନୀ ଆଜି 

                  କଣ ହୋଇଛି ତୁମର ,

ଆଗ୍ୟାନୁବର୍ତି ଟା କଣ କରିବ

               ଦିଅ ଏବେ ତୁମେ ଅର୍ଡର

ଦିଅ ଏବେ ମୋତେ ଅର୍ଡର ।