ମନର ମଣିଷ

ସମସ୍ତେ ନୁହନ୍ତି ମନର ମଣିଷ

ପଢନ୍ତିନି ମନ କଥା

ପ୍ରତି ଟି ଶବ୍ଦରେ ଯାଦୁ ଅଛି ତୁମ

ପରଶ ଯେ ନଇଁ ମଥା ।

ଅପାତ୍ର ରେ ପ୍ରୀତି ଯାଚିଦେଇ ଯାଅ

ନରଖି ଫେରିବା ଆଶା

ପ୍ରଣୟର ପୁଷ୍ପ ବିଞ୍ଚି ଦେଇ ଯାଅ

ନି ଶବ୍ଦେ କୁହତ ଭାଷା ।

ଯାଚି ଦେଲେ ପ୍ରିତୀ କରନି ଆବୃତ୍ତି

ତୁମ ହୃଦେ ବାସ ଦିଅ

ଅତି ନିଷ୍ଠାପର ସମ୍ପର୍କ ରେ ତୁମେ

ସ୍ତମ୍ଭୀଭୂତ କରିଦିଅ ।

ଅବୁଝା ମନର ମାନସ ପୁରୁଷ

ଚୁପି ଚୁପି ମନ କିଣ

ପ୍ରତିବାଦ କେବେ କରିନ କାହିଁକି

ଲେଉଟାଣି ମନ ଜିଣ ।

ତୁମ ମନକଥା ବସନ୍ତ ମଳୟ

ସୁଗନ୍ଧୀତ କରେ ମନ

ଶିରେ ଶିରେ ଭିଜି ଦେହ ମନ ଭିଜେ

ଭିଜେ ମୋର ମନ ପ୍ରାଣ ।

କ୍ଷଣେ ଛାଡି ବଞ୍ଚି ହେବନାହିଁ ରହି

ମନ ପ୍ରାଣ ଯିବ ମରି

ଏତିକି ମାଗୁଣି ପର କରିବନି

ପର କଲେ ଦେବ ମାରି ।

ନଥିବ ଜୀବନ ଝୁରିବନି ମନ

ଭାବିବ ନାହିଁ ତୁମକୁ

ପାଶାଣ ଶରୀର ମାଟିରେ ମିଶିବ

ଆର ଜନ୍ମ ଦେଖିବାକୁ ।

ସତେ ଜଦି ଥିବ ଆର ଜନ୍ମ ମୋର

ତୁମକୁ ଛାଡି ବି ନାହିଁ

ଈଶ୍ବର ଙ୍କୁ କହି ଆର ଜନ୍ମ ପାଇଁ

ତୁମଙ୍କୁ ତ ନେବି ମୁହିଁ ।