ମାଣିକକୁ ଦେଏ ଆଣି

ନେତ୍ରମଣି ମୋର ହମା ହମା ଡାକ

ପକାଉଛି ଗୁହାଳରେ,

କୁନି ବାଛୁରୀ ତା' ରହିଗଲା କାହିଁ

ଦେଖିଛ କେ କୁହ ବାରେ ।

କୁରଙ୍ଗୀ ଭଳି ତା' ଢଳ ଢଳ ଆଖି

ତରକି ମାରଇ ଚିରା,

ପାଟଳି ପରାୟ ବରନ ତାହାର

ମୁହଁର ଚାନ୍ଦଟି ତୋରା ।

ମାଆ ଠାରୁ ତା'ର କ୍ଷୀର ପିଉଥିଲା

ଦେଖିଲେ ଗୋପାଳ ପିଲା,

ଆ' ଆ' କହି ଡାକିଲାରୁ ତାକୁ

ଲାଞ୍ଜ ଟେକି ଦଉଡ଼ିଲା ।

ଜାବୁଡ଼ି ଧରିକି ଗେଲ କଲେ କେତେ

'ମାଣିକ' ଚାଟିଲା ଦେହ,

କଅଁଳିଆ ଘାସ ଖୋଉଥିଲେ ଆଣି

ଏବେ କେଣେ ଗଲା କୁହ !!

ବିକଳରେ ତା'ର ମାଆ ଡାକୁଅଛି

ଖାଉନାହିଁ ଦେଲେ ଯାହା,

ଏ ବିପତ୍ତି ବେଳେ କହ୍ନେଇରେ ତୁହି

ଏକା ଅଟୁ ମୋର ସାହା ।

ନେତ୍ରମଣି ଚିନ୍ତା ଲାଗିଲାରେ ତୋତେ

ମାଣିକକୁ ଦେଏ ଆଣି,

ସର ଲବଣୀ ଯା' କହିବୁରେ ସବୁ

ଖୁଆଇବି ମନ ଜାଣି ।