ମାଆର ପଣତ କାନି(କେବଳ ପ୍ରଶ୍ନଟିଏ)

ମୋ , ମାଆର ଦୁର୍ଲଭ ପଣତ କାନି

    ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଧନୀ ,

ଦରକାର ନାହିଁ   ମୁହଁ ପୋଛିବାକୁ 

    ଟିସୁ ପେପର୍ ଦସ୍ତାନୀ।

ମୋ ମାଆର ଛୋଟ ଏ .ଟି. ଏମ୍ ମେସିନ୍ 

     ତା' ଲୁଗା ଗଣ୍ଠୁଲି କାନି,

ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ  ରେଜା ଟଙ୍କା ଧରି 

     ବୁଲିଲେ ଯାତରା ଯାନି ।

ଖରାରେ ବୁଲିଲେ  ଝାଳ ବାହାରିଲେ

   ତା' ଓଦା ପଣତ କାନି ,

ପୋଛିଦେଲେ ଥରେ ଏସିର ପବନ

   ଯାଇଥାଏ ହାର ମାନି।

ଦରକାର ନାହିଁ  ଗୁଗୁଲ ମ୍ୟାପ୍ ର

    ଧରିଲେ ତା ' ଲୁଗା କାନି,

ବୁଲିଆସେ ପରା   ଚଉଦିଗ ସାରା

    ରାସ୍ତାଘାଟକୁ ନଜାଣି।

କେତେ ମୂଲ୍ୟବାନ କେଡ଼େ ଗରୀୟାନ୍ 

    ମୋ ମାଆ ପଣତକାନି ,

ବିପଦ ଆପଦ  ଗରମ ବା' ଶୀତ

     ଦିଅଇ ସୁରକ୍ଷା ଆଣି।

ସଂସାର ଭିତରେ ତା' ପରି ସତରେ

    ମହାନ୍ ଅଛିରେ କିଏ !?

ଯା' ଲୁଗା କାନିରେ ପିନ୍ଧା ପରିଧାନେ 

    ଏତେ ଶକ୍ତି ଭରିଥାଏ ।

ଯେତେ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଆସଇ ଜୀବନେ 

    ମାଆର ପଣତ କାନି ,

ସବୁ ସମସ୍ୟାର   ସୁରକ୍ଷା କବଚ 

    ଔଷଧ ସେ, ସଞ୍ଜିବନୀ।

କେତେ ତା'ର ଦାନ  ଅମୂଲ୍ୟ ମହାନ 

     ଆମେ ତ, ମାତ୍ର ସନ୍ତାନ,

ସବୁ ବେଦ ଜ୍ଞାନ   ତା' ପଦରେ ଲୀନ

     ଦେବୀ ରୂପେ ଭଗବାନ।