ମାଆ ଓ ଶାଶୁ

ଜନ୍ମ ଦେଇଥାଏ ଅନ୍ତ ଚିରି ମାଆ

ସହି ଗର୍ଭ ଯନ୍ତ୍ରଣା କଷ୍ଟ.

 ମନ ବୁଝି ଦୁଃଖ ଅନୁଭବ କରେ

ସେ ହୁଏ ଖାଲି ଛଟପଟ ।

ତା ପାଖରେ ଝିଅ ଅଟଇ ଯେ ପ୍ରିୟ

ସତେ କି ସରଗ ପରି.

ହୃଦୟର କଥା ଆପେ ବୁଝିଥାଏ

ଦୁଃଖ ସବୁ ନିଏ ହରି ।

ଖାଇବାକୁ ଟିକେ ରାଗିଲେ ରୁଷିଲେ

ପଛରେ ଗୋଡାଉ ଥାଏ.

ଝିଅ ପସନ୍ଦର ଖାଦ୍ୟ ରାନ୍ଧି ସିଏ

ଯତ୍ନରେ ଖୁଆଉ ଥାଏ ।

ପାଖରେ ସେ ବସି ମୁଣ୍ଡକୁ ଆଉଁସି

ସେନେହ ପରଷୁ ଥାଏ.

ନିଜ ତନୟାର ଭୋକ ସହେ ନାହିଁ

ପେଟ ତାର ଭରୁ ଥାଏ ।

ମା ପରା ମାଟି ଆ ଯେ ଆକାଶ

ହୃଦୟ ତାର ବିଶାଳ.

ଶା ହେଲା ଶାନ୍ତ ଶୁ ଟି ଉତ୍ତମ

ଅନ୍ତରଟା ନୁହେଁ ପରିଷ୍କାର ।

ଆଶା ସଵାରୀରେ ଝିଅଟିଏ ଆସେ

କର୍ମଭୂମି ଶାଶୁ ଘରେ

କେବେ ହୁଏ ନାହିଁ ବୋହୂଟି ଦୁହିତା

ମାଆ କୁ ସଦା ସେ ଝୁରେ ।

ଶାଶୁ ବୁଝନ୍ତିନି ଅନ୍ତର ବେଦନା

ବୋହୂ କପାଳେ ନିନ୍ଦା ଲେଖା.

ବିନା ଦୋଷରେ ସେ ଦୋଷୀ ସାଜୁଥାଏ

ନୀରବେ ନୁଆଁଇ ମଥା ।

ବୋହୂ ହୁଏ ନାହିଁ କେବେ ଆପଣାର

ଶାଶୁ ବୁଝନ୍ତିନି ମନ କଥା

ପର ଝିଅ ବୋଲି କହିଦେଲେ ଶାଶୁ

ହୃଦୟକୁ ଲାଗେ ବ୍ୟଥା ।

ମାଆ କହିଥାଏ ଶାଶୁ ଘରେ ତୁହି

ନୂଆ ମାଆ ଙ୍କୁ ପାଇବୁ

ପର ଝିଅ କହି ଦେଲେ ବି ଆଡେଇ

ଆପଣାର ଭାବୁଥିବୁ ।

ଯେତେ ଆପଣାର ଭାବିଲେ ବି ବୋହୂ

ଶାଶୁଙ୍କ ହୃଦୟ ଟାଣ

ନିଜ ଝିଅ ପରି ଭାବନ୍ତିନି କେବେ

ନଥାଏ ସମାନ ସ୍ନେହ ।

ଶାଶୁ ଆଉ ମାଆ ହେବେନି ସମାନ

ଏକଥା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସତ.

ମାଆ ଭାବି ଶାଶୁ ସେବା କଲେ ବୋହୂ

ସୁଖେ ଗଡିବ ସଂସାର ରଥ।

ଆଜି ଯିଏ ବୋହୂ କାଲି ହେବ ଶାଶୁ

ଏ କଥାଟି ମିଛ ନୁହେଁ.

ପରସ୍ପରେ ଦେଲେ ସ୍ନେହ ଓ ସମ୍ମାନ

ନିନ୍ଦା କରିବେ କି କିଏ ?

ଆଚରଣ ଉଚ୍ଚାରଣ ଶୁଦ୍ଧ ହେଲେ 

ଜୀବନ ସୁଖେ ବିତିବ

ଶାଶୁ ବୋହୂଙ୍କର ସମ୍ପର୍କକୁ ନେଇ

ପ୍ରଶ୍ନ କାହିଁକି ଉଠିବ ?

କଳଙ୍କ କାଇଁ ଲାଗିବ ?