ଜୀବନ ବିନ୍ଦୁ

ଜଳବୁନ୍ଦାଟେ ଯେତେବେଳେ

ଆକାଶରୁ ଖସିପଡେ

ରୂପାରଙ୍ଗରେ ବିମୋହିତ କରେ

ସୂର୍ଯ୍ୟସ୍ନାତା ହେଲେ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ସାଜେ ।

ଜଳବୁନ୍ଦାଟେ ସାଗରେ ପଡିଲେ

ସାଗର ଥରିଉଠେ

କ୍ଷୀଣ ତରଙ୍ଗ ପ୍ରଭାବେ,

ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରୀ ଚକ୍ରୀୟ ତରଙ୍ଗ

ମାଡିଚାଲେ ଆଗକୁ ଆଗକୁ

ଆଦି ଥାଏ ଅନ୍ତହୀନ ।

ଛୋଟ ଛୋଟ ଅନେକ ଜଳବୁନ୍ଦା ମିଶି

ପାଣିହୋଇ ବହିଗଲା ପରେ

ଜୀବକୂଳ

ଜୀବନକୁ କରେ ପରିସ୍ଫୁଟ,

ଯେତେବେଳେ ବନ୍ୟା ହୋଇ ମାଡ଼ି ଆସେ

ଧ୍ଵଂସ ଲୀଳା ରଚେ

ସଭିଏଁ ଲଭନ୍ତି କଷ୍ଟ ।

ଛୋଟ ଛୋଟ ମନ୍ଦକଥା

ଭାଙ୍ଗେ ହୃଦୟକୁ

ଛୋଟ ଛୋଟ ଭଲକଥା

ଡାକେ ଆନନ୍ଦକୁ।

ପ୍ରେମର ଛୋଟ ଶବ୍ଦଟିଏ

ହୃଦୟକୁ କରେ ପ୍ରସାରିତ

ଜାଗିଉଠେ ବଞ୍ଚିବାର ନିଶା,

ଘୃଣାର ଛୋଟ ଶବ୍ଦଟିଏ

ହୃଦୟେ ଦିଏ ଆଲୋଡନ

ଘୋଟିଆସେ ଜୀବନେ ନିରାଶା ।