ଶିଶୁ

ଶିଶୁଟିଏ ପରା ଧରା ଉପବନେ

ଦରଫୁଟା ଫୁଲ କଢି଼

ଆଦର ଯତନେ ହୋଇ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ

ଯାଇଥାଏ ଆଗେ ବଢ଼ି ।

ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ ଲହରୀ ଛୁଟଇ

ତା' ପାଇଁ ପ୍ରତି ଅଗଣା

ଦରୋଟି ଭାଷାରେ କିଣି ନିଏ ମନ

ବହେ ମମତା ଝରଣା ।

ଠୁକୁଠୁକୁ ଚାଲି ଭରଇ ଆମୋଦ

ଖିଲିଖିଲି ହସ ମଧୁ

ମୋହରେ ପଡ଼ଇ ହୃଦ ଚହଟଇ

ଦେଖିଲେ ବି ତା'କୁ ସାଧୁ ।

ଶିଶୁଟିଏ ପରା ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପଦ

ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦାନ

ସୁଶିକ୍ଷା ସଂସ୍କାରେ ବଢ଼ାଇଲେ ତା'କୁ

ରଖିବ ଜାତିର ମାନ ।