ମା

ମାଆର ପଣତ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ନେତ

ସ୍ନେହ ମମତାର ଘର,

ବିପଦେ ଆପଦେ ରକ୍ଷା କବଚ ସେ

କରେନାହିଁ କେବେ ପର ।

ଦଶମାସ ଦଶଦିନ ଗର୍ଭେ ଧରି

ଜନମ ଦେଇଛି ସିଏ,

ତା ଠାରୁ ବଳି ଏଇ ସଂସାରରେ

କୁହ ଭାଇ ଅଛି କିଏ ।

ମାଆର ପରଶେ ଦୁଃଖ ଶୋକ ସବୁ

କ୍ଷଣକେ ଯାଏ ଉଭେଇ,

ତାଆରି ଆଶିସେ କଠିନ କାମ ବି

ଯାଏତ ସରଳ ହୋଇ ।

କରୁଣାମୟୀ ସେ ଦୟାର ସାଗର

ତାପାଦେ ସରଗ ସୁଖ,

ମା ହାତ ଧରି ବାଟ ଚାଲୁଥିଲେ

ଦୂରତା ବି ହୁଏ ପାଖ ।

ମା ଶବଦଟି ଅମୃତ ସମାନ

ସେ ନାମରେ ଅଛି ଜୟ,

ମା ନାମ ସ୍ମରି ମାତୃସେବା କଲେ

ଦୂରହୁଏ ପାପ ଭୟ ।

ମା ଠାରୁ ବଳି ଏ ତିନି ଭୁବନେ

ଅଛିକି ଅମର ଜ୍ୟୋତି

ଗୋଟିଏ ହୃଦୟେ ଏକା ସାଙ୍ଗରେ ସେ

ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ପ୍ରୀତି ।