ମା

ମା’ ମୋର ସରଗର ତାରା

ତା’ ବିନା ଜୀବନ ଲାଗେ ଅଧୁରା ।

ନ ଖାଇ ନ ପିଇ ଆମକୁ ଦିଏ ଖୁଆଇ

ସେ ଆମ ଜୀବନର ଧାରା ।

ଦଶ ମାସ ଗର୍ଭେ ଧରି କରିଲା ଜନମ

ତେଲ ହଲଦିରେ ନେଲା ଦେହର ଯତନ ।

ମା’ର ମମତା ସ୍ନେହର ଦ୍ୱାର

ଯେଉଁଠି ପୁରିଯାଏ ଭୋଗ ଆହାର ।

ନିଜେ ସହି ଦୁଃଖ ଅନ୍ୟକୁ ଦିଏ ସୁଖ

ସ୍ନେହ ମମତାରେ ଭରିଦିଏ ଆମ ଜୀବନରେ ସୁଖ ।

ମା’ଠାରୁ ଏ ଦୁନିଆରେ ନାହିଁ ତ କେହି ବଡ଼

ତା’ ପାଖରେ ଆମେ ସମସ୍ତେ କ୍ଷୁଦ୍ରତର ।

ତା’ ସ୍ନେହ ମମତାରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ

ଭୁଲି ଯାଉଁ ଜୀବନର ଯେତେ ସବୁ ଦୁଃଖ ।