ଲଣ୍ଠନର ଅନ୍ଧାରି ବିଜେ

ପାଠ ପଢ଼ିବାକୁ ଲଣ୍ଠନ ମୂଳରେ

ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ହୁଏ ଗହଳି

ପୁରୁଣା ଶୈଶବ ରଖିଛି ସ୍ମୃତିରେ

କେମିତି ଥିଲା ଚାହାଳି ।

ସେକାଳ ପଖାଳ ଏକାଳେ ନାଇଁ

ବାସୁଥିଲା ଘରେ ଆମ୍ବୁଲ ରାଇ

ଉଚ୍ଚା ଜାଗା ଦେଖି ଥୋଇ ଲଣ୍ଠନ

ଖାଉଥିଲୁ ବସି ଭଉଣୀ ଭାଇ ।

ନ୍ୟାୟ ନିସାପ ଅବା ପୋଖରୀ ଭାଡ଼ି

ଦୋକାନ ବଣିଜ ଆଉ ଶଗଡ଼ ଗାଡ଼ି

ଜୀବନ ଜିବୀକା ହାତେ ଆଲୁଅ କଡ଼ି

ରାତିର ସାହାରା ସେଇ ଅନ୍ଧଲଉଡ଼ି ।

ପିଲାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଥିଲା ପ୍ରତିଯୋଗିତା

କାହା ଲଣ୍ଠନର କାଚ କେତେ ଯେ ସଫା

ସଫା କରୁ କରୁ ଯଦି ଭାଙ୍ଗିଲା କାଚ

ଶୁଣୁଥା ବାପାଙ୍କ ଗାଳି ଏକତରଫା ।

ବିଜୁଳିବତୀରେ ଆଜି ଗାଁ ସହର ଦେଖ

ଭଳିକି ଭଳି ଆଲୁଏ ଦିଶେ ଚକଚକ

ବନ୍ୟା ବାତ୍ୟା ସମୟେ ଅବା ବିଜୁଳିକାଟ

ଲଣ୍ଠନ ଖୋଜନ୍ତି ପୁଣି ସଂସାରେ ଲୋକ ।

ଅନ୍ୟକୁ ଆଲୋକ ଦେବା ମହତ କାମ

ଅନ୍ଧାର ବଇରୀ ରୂପେ ରଖିଛି ନାମ

ଭୋଟ ଚିହ୍ନ ରୂପେ ତାକୁ ପଡ଼େ ସଲାମ

ରାଜନୀତିରେ ପଡ଼ି ହେଲାଣି ନାକେଦମ ।

ଆଜି ବି ମୁଣ୍ଡ ଟେକେ ଅନ୍ଧକାର ଚିରି

ପାହାଡ଼ ଜଙ୍ଗଲଭରା ବିଜୁଳିର ଅଛୁଆଁ ରାଇଜେ

ମଣିଷଜଗତ ଧରାରେ ଥିବ ଯେତେଦିନ

ଭୁଲିବନି ଲଣ୍ଠନର ଅନ୍ଧାରି ବିଜେ ।