ଲଣ୍ଡାପାହାଡର ଲୁହ

 କାହିଁଗଲା ମୋର ସବୁଜିମା ଶିରୀ

  କାହିଁଗଲେ ସବୁ ଗଛ ପତର

 ଲଣ୍ଡା ପାହାଡ ମୁଁ ବାହୁନି କାନ୍ଦୁଛି

  ଛାତିକୁ ମୋ ଆଜି କରି ପଥର ।

  କେତେ ଜାତି ଜାତି ବନ ପଶୁ ପକ୍ଷୀ

  ନାଚି ବୁଲୁଥିଲେ ବୁକୁରେ ମୋର

  କିଏ ଉଜାଡିଲା ତାଙ୍କରି ସ°ସାର

  ତାଙ୍କରି ଘର ? 

  ଝରି ଯାଉଥିଲା ବନ ଝରଣାଟି

   ଆହା କି ମଧୁର ସଙ୍ଗୀତ ଗାଇ

  କହରେ କାହିଁକି ମୋ ଶିଳା ସନ୍ଧିରେ

  ଆଜି ସେ ଏମିତି ପଡଛି ଶୋଇ !

  ମେଘ ଚାଲିଯାଏ ମେଘର ବାଟରେ

  ମୋ ଦେହରେ ଆଉ ପିଟୁନି ମଥା

  କିଏସେ କରିବ ମେଘକୁ ଶୀତଳ

  ନାହିଁ ଗଛଟିଏ ନାହିଁ ତ ଲତା ।

  ଗଛ ନାହିଁ ବୋଲି ବଦଳୁଛି ଋତୁ

  ହେଉନି ବରଷା ନିୟମ ମାନି

  କେତେବେଳେ ବଢି କେବେତ ମରୁଡ଼ି

  ଏ କଥା କି କୁହ ପାରୁନ ଜାଣି ?

  ଗଛ ନାହିଁ ବୋଲି ତାତି ଯାଉଅଛି

   ମାଟିରୁ ଆକାଶ ପାଣି ପବନ

  ଅବେଳେ ଆସୁଛି ଝଡ ତୋଫାନ ତ

  ଉଜାଡି ଯାଉଛି ଧନ ଜୀବନ ।

  ମଣିଷ ଭାଇରେ ବେଳ ଥାଉଥାଉ

  ସାବଧାନ ହୁଅ କଥାଟି ମାନ

  ଦିଗଚଉଦିଗେ ଗଛ ଭରିଦିଅ

  ଉଜୁଡି ଯିବନି ସୁଖ ସପନ ।