ଲାଜକୁଳୀ ଲତା

ଶୀତ ସକାଳର କଅଁଳିଆ ଖରା

ତୁମେ ଲାଜକୁଳୀ ଲତା,

ଶୀତ ଋତୁ ହେଲେ ମନେପଡ଼ ଭାରି

ଲେଖେ ମୁଁ ପ୍ରେମ କବିତା ।

ଏକା ବସି ଆଜି ଶୀତ ସକାଳରେ

ଭାବୁଥିଲି ତୁମ କଥା,

ତୁମ ସହ ଦେଖା ଏଇ ଲଗନରେ

ଥିଲା ଖାଲି ନୀରବତା ।

ଆଖି ଇସାରାରେ କହିଥିଲ କେତେ

ମନ ଗହନର କଥା,

କଥା ବୁଝିଗଲି ମନ ଦେଇଦେଲି

ଭୁଲି ଯାଇ ସବୁ କଥା ।

ମାସ ପରେ ବର୍ଷ ବିତିଗଲା ଖୋଲା

ରଖିଅଛି ଆଖି ପତା,

କେବେ ଆସି ତୁମେ କହିଦେବ କାନେ

ତୁମ ହୃଦୟର କଥା ।

ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ସେଇ ବାର ତିଥି

ଜୀବନେ କେବେ ଆସିବ,

ଶୁଷ୍କ ଏଇ ମାଟି ପ୍ରୀତି ବରଷାରେ

ଭିଜି ଭିଜି ଶାନ୍ତ ହେବ ।

ସେଇ ଦିନ ମୋତେ ଶାନ୍ତି ମିଳିଯିବ

ଆତ୍ମତୃପ୍ତି ମୁଁ ପାଇବି,

ତୁମ ପାଶେ ମୋର ଜୀବନର ସବୁ

ସୁଖ ମୁଁ ଅଜାଡି ଦେବି ।