କୁଳବଧୂ

ବଧୂଟିଏ ହେବା ସହଜ ବ୍ୟାପାର 

    କଳବଧୂ ହେବା କଷ୍ଟ 

ଦର୍ପଣ ପରିକା ସ୍ୱଚ୍ଛ ତା ସ୍ୱଭବ

    ଚରିତ୍ର ନ ଥାଏ ନଷ୍ଟ ।

ଦୟା କ୍ଷମା ଗୁଣ ଥାଏ ଭରପୁର 

    ଥାଏ ସିଏ ଉପକାରୀ

ଦୁଃଖର ସୁଖର ସାଥି ହେଇ ସିଏ

     ଚଳାଏ ସଂସାର ତରୀ ।

ପରକୁ ଆପଣା କରିଥାଏ ସିଏ

     ବାନ୍ଧିଣ ସମ୍ପର୍କ ଡୋରି

ଅନ୍ୟ ଓଠେ ହସ ଭରି ଦିଏ ସିଏ

    ନିଜେ ପିଇ ଅଶ୍ରୁ ବାରି ।

କନ୍ୟା ଥିବା ବେଳେ ପିତାଳୟେ ସିଏ

   ଶିଖି ଥାଏ ଯେ ସଂସ୍କାର 

ସେଇ ସଂସ୍କାର ତା ଜୀବନ ପାଲଟେ

    ଗଢେ ସୁଖର ସଂସାର ।

ବିବାହ ବେଦୀରେ ସାତଫେରା ନିଏ

    ମଥାରେ ସିନ୍ଦୂର ନାଇ

ଶାଶୁଘରେ ସିଏ ପାଦ ଥାପି ଦିଏ 

    କୁଳବଧୂଟିଏ ହେଇ ।

ମଥାରେ ସିନ୍ଦୂର ହାତେ ନାଲି ଶଙ୍ଖା

    ପିନ୍ଧି ସାଜେ କୁଳବଧୂ 

ସର୍ବଦା ମଥାରେ ଓଢଣା ତା ଥାଏ

    ସମ୍ମାନ ଗୁରୁଜନକୁ ।

ମାନ ଥାନ ରଖେ ଗୁରୁଜନ ପ୍ରତି

    ସଦା ଧର୍ମ ପରାୟଣ

ସଭିଙ୍କ ମନକୁ ନେଇ ସେ ଚଳଇ

    ନ ଦିଏ ମନେ କଷଣ ।

ସେନେହ ମମତେ ସଭିଙ୍କୁ ରଖଇ 

    ହୁଏନି ସେ ଭଟାଚରୀ

କାହାକୁ ବିଦ୍ରୁପ କରେ ନାହିଁ କେବେ

    ହସେ ନାହିଁ କିରିକିରି ।

ରାତି ଘଡିକରୁ ଉଠି ଯାଏ ସିଏ

    ଛେରା ପାଣି ଦେଇ ଦିଏ

ଘର ଅଗଣାଠୁ ସେ ଦାଣ୍ଡ ଦୁଆର 

     ଝାଡୁ ମାରି ଦିଏ ସିଏ ।

କାଉ କା' କା' କରିବା ଆଗରୁ 

    ନିତ୍ୟ କର୍ମ ସାରି ଦିଏ 

ଦାଣ୍ଡ ପିଣ୍ଡା ପରେ ମୁହଁ ଧୁଆ ପାଇଁ 

    ଜଳ ଢାଳ ଧୋଇ ଥାଏ ।

ସୁରୁଯ ଉଇଁବା ଆଗରୁ ସିଏ ତ

     ସ୍ନାହନକୁ ସାରି ଦିଏ

ତୁଳସୀ ମୂଳରେ ଜଳ ସେ ଦେଇଣ

   ସୂର୍ଯ୍ୟେ ଜଳ ଅର୍ପି ଥାଏ ।

ଭକ୍ତି ବିଶ୍ୱାସରେ ଠାକୁର ପୂଜଇ

   ଖାଇବା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରେ 

ପାତର ଅନ୍ତର ନୀତିକୁ ସେ ଛାଡି

    ପରଶି ଥାଏ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ।

ନୀତି ନିୟମର ସଣ୍ଠଣା ରଖଇ

    ପାଳେ ପୂଜା ବିଧି ବ୍ରତ

ଘର ଅଗଣାକୁ ପରିଷ୍କାର ରଖି   

    ନିଜେ ରୁହେ ପରିଷ୍କୁତ ।

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନେଇ ଗଢେ ପରିବାର

    ହୁଏ ନାହିଁ କେବେ ଭିନେ

ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବଙ୍କ ସମନ୍ବୟ ରଖେ

    ଶୁଣେନି କାହା କଥା କାନେ ।

ପର କଥା ଶୁଣି ଘର ସେ ଭାଙ୍ଗେନି

    ଅଶାନ୍ତି ସୃଷ୍ଟି କରେନି

ଛଳନା କପଟେ ଅଭିନୟ କରି

    ଘରକୁ ସିଏ ଭାଙ୍ଗେନି ।

ଶାଶୁଘର କଥା ବାହାରେ ବିକେନି

    କୁହେ ନାହିଁ ବାପ ଘରେ 

ଦୁଃଖ ସୁଖ ହେଉ ସବୁ ସହି ସିଏ

    ରୁହେ ସେଇ ପରିବାରେ ।

ପରକୁ ଆପଣା କରି ଚଳି ଯାଏ

    ହୁଏ ନାହିଁ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ 

ଯେତେ ଅଭାବ ତା ଜୀବନରେ ଆସୁ

    ଚରିତ୍ର କରେନା ନଷ୍ଟ ।

ମଥାରୁ ଓଢଣା ଖସେ ନାହିଁ ତାର

    ହୁଏନି ସେ ବାରବୁଲି

ପର କଥେ ମାତି କଜିଆ କରି ସେ

   ବାପଘର ଯାଏନି ଚାଲି ।

କୁଳବଧୂ ବୋଲି ଭୁଲି ସେ ଯାଏନି

    ଭୁଲେନି ସେ କାହା ବୋହୂ

ଉଗ୍ର ବ୍ୟବହାର କାହାକୁ କରେନି

    କଥାରୁ ଝରେ ତା ମହୁ ।

ଉଦଣ୍ଡୀ ସ୍ବଭାବ ନ ଥାଏ ତା ପାଖେ

     ସହନଶୀଳତା ଥାଏ 

ସବିନମ୍ରେ ସଦା ମଥାନତ ହୋଇ

    କଥା କହୁଥାଏ ସିଏ ।

ଅଣ୍ଡିରା ପ୍ରକୃତି ଆଚରଣ ତାର

    ପାଖେ ଦେଖା ଯାଏ ନାହିଁ 

ଏମିତି ଅନେକ ଗୁଣ ରହିଥିଲେ

    କୁଳବଧୂ ସିନା ସେହି ।

ସ୍ବାମୀ ଶାଶୁ ଶଶୁରଙ୍କ କଥା ମାନେ

     ସେବା କରେ ମନ ଜାଣି

ମିଛ ଅଭିନୟ କରେ ନାହିଁ କେବେ

    କାହା ହୃଦୟ ନ ଥାଏ ହାଣି ।

ପତିବ୍ରତା ନୀତି ଆଚଇ ସଦା

     ରଖେନି ଅନ୍ୟ ପୁରୁଷ

ଅର୍ଥ ପୀପାଷୁର ଲୋଭ ତାକୁ କେବେ

    କରି ପାରେ ନାହିଁ ଗ୍ରାସ ।

କଳେହୀ ଅଳସୀ ହୁଏ ନାହିଁ କେବେ

    ନ ଥାଏ କୁତ୍ସିତ ଭାବ

କଥାରେ କଥାରେ ବାପଘର ଟେହି

   ମନେ ଆଣେନି ସେ ଗର୍ବ ।

ମିଛ ବାହାସ୍ଫୋଟ ମାରି କହେ ନାହିଁ 

    କଥା ବଡ ବଡ ସିଏ

ଘରର ସଂସ୍କାର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ରଖେ ସେ

    ନା ପଳେଇ ଯାଇଥାଏ ।

ପର ଧନ ଆତ୍ମସାତ୍ କରେ ନାହିଁ

    ନା ପକାଇ ଥାଏ ଆଖି

କଳେ ବଳେ ଯଦି ଲୁଣ୍ଠନ କରେ ସେ

    ଚିର ଦିନ ହୁଏ ଦୁଃଖୀ ।

ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ନାରୀ ହୋଇଥାଏ ବୋଲି

   ସ୍ବାମୀ ତାର କଷ୍ଟ ପାଏ

ପତ୍ନୀ ପୁଣ୍ୟ ବଳେ ସ୍ବାମୀଟି ପୁଣି ତା

    ସେ କଷ୍ଟୁ ଉଦ୍ଧାର ପାଏ ।

ସତୀ ଅନସୂୟା ସତୀ ସ୍ବାଧୀ ସୀତା

    ଭୁଲନି ସାବିତ୍ରୀ କଥା

ସବୁବେଳେ କୁଳ ପଦ ମର୍ଯ୍ୟାଦାରେ

    ଉଚ୍ଚ ରଖ ନିଜ ମଥା ।

ହାରିବା ଜିତିବା ନାରୀ ହାତେ ଥାଏ

     ଧର୍ମପରାୟଣ ସିଏ

ଅଧର୍ମ କୂଳଟା ହୁଏ ଯେବେ ସିଏ

     ଲୁହରେ ସେ ଭାସି ଥାଏ ।

କୁଳବଧୂଟିଏ ଯାର ଘରେ ଥାଏ

     ଉଜ୍ଜଳ ହୁଏ ସେ ଘର

ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କର ବାସ ସେଠି ରହିଥାଏ

      ଖୁସି ଝରେ ନିରନ୍ତର ।

ଆଜିକାଲି କୁଳବଧୂ ଦୂରାସ୍ବପ୍ନ

    କୋଟିକେ ଗୋଟିଏ ଥାଏ

ଯାହା ଭାଗ୍ୟ ଉଜ୍ଜଳ ହୋଇଥାଏ ସିଏ

    ସିଏ ତାକୁ ସିନା ପାଏ ।

ଅଣ୍ଡିରୀ, ଉଦଣ୍ଡୀ,ଲମ୍ପଟୀ କପଟୀ 

     ଅନେକ ଅଛନ୍ତି ନାରୀ

ସେମାନଙ୍କୁ କୁଳବଧୂ ଆଖ୍ୟା ଦେଲେ

     ଘର ହୁଏ ହତଶିରୀ ।

କଳବଧୂ ଲକ୍ଷଣ ଯାହା ପାଖେ ଥାଏ

      କୁଳବଧୂ ସିନା ସେହି

ଅନ୍ୟମାନେ ଯେତେ ବାଡେଇ ହୁଅନ୍ତୁ 

     ପଦବାଚ୍ଯ କେବେ ନୋହି ।