କରୋଣା ଚଉତିଶା

 କହଇ ମନ ଆରେ ମାନ ମୋ ବୋଲ                         

 କରୋଣା ଡରେ ଘରେ ରହିବା ଭଲ ।                             

 ଖଟିକୁ ଏବେ ଜମା ଯାଅନି ଆଉ                                   

 ଖଞ୍ଜେ କରୋଣା ଗ୍ରାସି ସାଧୁଛି ଦାଉ ।                         

 ଗହଳୀ କରନାହିଁ ହାଟ ବଜାର                                 

ଗଳିକନ୍ଦି ସବୁଠି କରୋଣା ଡର ।                                   

ଘଡି ଘଡ଼ିକେ ହାତ ଧୋଇବା ଭାଇ                                 

ଘରେ ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବ ଡାକିବା ନାହିଁ ।                               

ଉଜାଣି ବହୁ ଅଛି ବାଆ ବତାସ                                 

ଉତ୍ତରରୁ ଦକ୍ଷିଣତ ସବୁ ହତାଶ ।                           

ଚକାଡୋଳା ତ ଏକା ଭରଷା ଆମ                               

 ଚିତ୍ତେ ଚିନ୍ତୁଥା ନିତି ତାଙ୍କରି ନାମ ।   

ଛୁଆଁ ବେମାରୀ ବୋଲି ଲାଗୁଛି ଡର

ଛନକା ପସେ କେହି ଆସିଲେ ଘର ।

ଜଗି ଚଳିଲେ ରୋଗ ଡେଇଁବ ନାହିଁ

ଜାଗତିଆର ସଦା ରହିବା ଭାଇ ।

ଝଗଡା କରିବାନି ଯୋଦ୍ଧା ଙ୍କ ସାଥେ

ଝଞ୍ଜା ପବନ ସହି ଖଟନ୍ତି କେତେ ।

ନିଜର ବୋଲି ତାଙ୍କୁ ଭାବିବା ଆମେ

ନିଶ୍ଚୟ ସହଯୋଗ କରିବା କାମେ ।

ଟାଉଟରଙ୍କ କଥା ଶୁଣିବା ନାହିଁ

ଟିକି କଥାକୁ ବଡ କରନ୍ତି ସେହି ।

ଠକମାନେତ ଏବେ ବୁଲନ୍ତି ଯେତେ

ଠାରରେ କାରବାର କରନ୍ତି କେତେ ।

ଡରିବା ଆମେସିନା ରୋଗକୁ ଭାଇ

ଡରିବା ନାହିଁ ଜମା ରୋଗୀଙ୍କୁ କେହି ।

ଢଳଢଳ କମଳ ପ୍ରାୟ ଜୀବନ

ଢଳି ପଡଇ ଯିଏ ଅବୁଝା ଜାଣ ।

ନଜର ଦିଅ ସଦା ଚଉପାଶକୁ

ନିରେଖି ପରଖତ ଭଲମନ୍ଦ କୁ ।

ପର ଆପଣା ସବୁ ସମାନ ଏବେ

ପାଖ ଲୋକଙ୍କୁ ଚିହ୍ନି ହୁଏନି କେବେ ।

ଫାଙ୍କା ଫାଙ୍କା ତ ଏବେ ଲାଗୁଛି ଯିଏ

ଫାଙ୍କରେ ଦେଖ କେତେ ଯାତନା ଦିଏ ।

 ବଡ ବିଚିତ୍ର ଏହି ରୋଗ କରୋଣା

 ବଡ କି ସାନ ସେତ କିଛି ମାନେନା ।

 ଭରଷା ଏବେ ପ୍ରଭୁ କଳା ଠାକୁର

 ଭଜିଲେ କରୋଣା ଠୁ ହେବୁ ଉଦ୍ଧାର ।

 ମଣିମା କଲେ ଦୟା ମିଳିବ ମୁକ୍ତି

 ମହାମାରୀ କରୋଣା ଯିବରେ ହଟି।

ଯାତନା ଦିଏ ବେଶି ମନକୁ ଏହା

ଜୀଇବା ପାଇଁ ନିଏ ଛଡାଇ ରାହା ।

ରାଜାକି ପରଜା ଏ କିଛି ମାନେନି

ରହିଲେ ନିସଙ୍ଗରେ ପାସେ ପସେନି ।

ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ବଢନ୍ତି ବଡ ଦୁର୍ଯୋଗ

ଲକ୍ଷଣ ନଥାଇବି ରହୁଛି ରୋଗ ।

ବହୁଛି ସତେ ଏବେ କାଳ ପବନ

ବଡ ବିଷମେ ଏବେ ଜୀଇବା ଜାଣ ।

ହସିବ କେବେ ଧରା ହେଉନି ଭାବି

ହତଶିରି ଦୁନିଆ କରୋଣା ଲାଗି ।

କ୍ଷମା ସାଗର ପ୍ରଭୁ କର କରୁଣା

କ୍ଷିତି ରୁ ଯାଉ ଦୂରେ ରୋଗ କରୋଣା ।