କରୋନା ଆତଙ୍କ

    

ହେ ବୀର ମାଟିର ସୁଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନ 

          ସମୟ ଦିଏ ଡାକରା,

କରୋନା ପ୍ରଭାବେ ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି ଶୁଭେ

          ଏ ସମଗ୍ର ବସୁନ୍ଧରା ।

ତୋହରି ଆଗରେ ବଳି ପଡୁଛନ୍ତି

        ତୋର ଆତ୍ମୀୟସ୍ବଜନ ,

ବୁକୁଫଟା ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖି ଆହେ ବୀର

         ରହିଛୁ ତୁହିଁ ମଉନ ।

ମୁଖାଗ୍ନି ଦେବାକୁ ପୁଅ ନୁହେଁ ଯୋଗ୍ୟ

          ସମାଜରେ ହୀନିମାନ,

ଚାରିକାନ୍ଧ ସହ ଆଉ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ

          ବନ୍ଧୁ ଭାଇ ପରିଜନ ।

ଶୁଭୁ ନାହଁ ଆଉ ରାମନାମ ଶବ୍ଦ

          ପଡୁନି ଖଇ କଉଡ଼ି ,

କରାଳ ରୂପରେ କରୋନା ଆସୁଛି

         କାଳରୁପେ ମାଡ଼ି ମାଡ଼ି ।

ଛୁଇଁବାକୁ ଶବ କରୁଛନ୍ତି ଭୟ

        ପତ୍ନୀ ଦୁହିତା ସନ୍ତାନ ,

କରୋନା ଜନିତ ଅକାଳରେ ମୃତ୍ୟୁ

        ଶୁଭେ ବ୍ୟାକୁଳ କ୍ରନ୍ଦନ ।

ବାହୁନି ବାହୁନି ଆକୁଳ କ୍ରନ୍ଦନ

       କରନ୍ତି ଭୂମିରେ ଲୋଟି ,

ଶେଷଥର ଦେଖା ନ କରି ଫେରନ୍ତି

        ନିଜ ନିଜ ଭିଟା ମାଟି ।

ପାଖ ପଡୋଶୀରୁ ଆସିବେନି କେହି

       ଆହା କରିବାକୁ ଥରେ ,

ଶେଷଦେଖା କେବେ ହୋଇ ପାରିବନି

        ଆଉ ଏହି ଜୀବନରେ ।

ରକ୍ତପାତ ବିନା କରୋନା ଦୁର୍ବାର

         ଦେଇଛି ଯୁଦ୍ଧ ଡାକରା ,

ବିନା ରକ୍ତପାତେ ଶହ ଶହ ମୁଣ୍ଡ

         ବଳି ପଡୁ ଅଛି ପରା ।

ତୋ ପୂର୍ବ ପୁରୁଷ ଯୁଝିଛନ୍ତି କେତେ

         ଏହି ପରି ସଙ୍କଟରେ ,

ହାରି ନାହିଁ କେବେ ହାରିବାନି କେବେ

        କରୋନା ଯୁଦ୍ଧ ଭୂମିରେ ।

ମୁଖେ ପିନ୍ଧି ମୁଖା ହାତରେ ସାବୁନ

        ସାମାଜିକ ଦୂରତାକୁ ,

ସଚେତନତାର ସୁରକ୍ଷା କବଚ

        ଆପଣେଇବା ଯେ ତାକୁ ।

ସଚେତନତାର ହାତେ ଅସ୍ତ୍ର ଧରି

        ଦେଇଣ ରଣ ହୁଙ୍କାର ,

ସବୁ ଜନତାଙ୍କୁ ସଚେତନ କରି 

        କରିବା କରୋନା ଦୂର ।

ସଫା ସୁତୁରାକୁ କରି ଅଗୁସାର

       ଆଗେଇ ଯିବା ହେ ବୀର ,

ଈଶ୍ୱର ସ୍ମରଣ ମନରେ ଆଣିବା

        ଶୁଦ୍ଧ ପବିତ୍ର ବିଚାର ।

ଗରମ ଗରମ ଖାଦ୍ୟକୁ ଖାଇବା

        ବାସିଖାଦ୍ୟ ଖାଇବାନି ,

କରୋନା ସହିତ ମୁକାବିଲା କରି

        ଭୟ ତାକୁ କରିବାନି ।

ସମୟ ଆସିଛି ଶତ୍ରୁ ମାରିବାକୁ

        ଏକତା ହେବାର ପାଇଁ ,

ସମଗ୍ର ବସୁଧା ଏକତା ହୋଇଲେ

       କରୋନା ଦେବା ହଟେଇ ।

ଜାତି ଧର୍ମ ଭୁଲି ରାଗ ହିଂସା ଛାଡ଼ି

       ହାତକୁ ହାତ ମିଶେଇ ,

ସହଯୋଗ ବିନା କରୋନା ଦୁର୍ବାର

        ପାଦେ ନପାରିବ ଯାଇ ।

ପାରିବାନି ଜୟ କରୋନାକୁ କେବେ

        ବିଶ୍ୱ ଏକତାର ବିନା ,

ଏକତାର ପାଇଁ ହେ ବିଶ୍ୱଜନତା

         କାହିଁ ହୁଅ ନିଚମନା ।

ସମଗ୍ର ବସୁଧା ଅଟେ ଏକ ଦେଶ

       ନୋହୁଁ ଆମେ କେହି ଭିନ୍ନ,

ମାନବ ତାହାର ନାଗରିକ ଅଟେ

       ଏକତା ଆମର ଚିହ୍ନ ।