କର୍ମ ବଳ

ବାହାଦୁରୀ ନାହିଁ ମୋ' ସ୍ନେହ ମମତା

ଏଇ ସମାଜରେ

ଶତ ଜୟଦରଥ

ତିଆରି କଲେ ।

ନିଜକୁ ଧନ୍ୟ ମୁଁ ଭାବିବି ସେ ଦିନ

ଗୋଟାଏ ଅର୍ଜୁନ

ପୁଣ୍ୟରେ ପୁଣ୍ୟରେ

ଗଢି ପାରିଲେ ।

ପବିତ୍ରତା ନାହିଁ, ତ୍ରିବେଣୀ ଘାଟରେ

ଦିନ ଦିନ ଧରି

ଗଙ୍ଗା ଜଳ ନେଇ

ତର୍ପଣ କଲେ ।

ସେଇ ଦିନ ପୁଣ୍ୟ ଆପେ ଆସିଯିବ

ଯେଉଁ ଦିନ ନିଜ

ଭିତର ହୃଦୟ

ନିଜେ ଧୋଇଲେ ।

ଧରମ ହୁଏନା ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଇ

ଲକ୍ଷେ ଫୁଲ ଆଉ

ଅଜସ୍ର ଆଳତି

ଅର୍ପଣ କଲେ ।

ପୁଣ୍ୟ ମିଳିଥାଏ ଦୁଃଖୀ ଦରିଦ୍ରଙ୍କ

ଦୁଃଖରେ ନିଜକୁ

ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ଭାବରେ

ସାମିଲ କଲେ ।

ସତ୍ୟ ଖୋଜିବାକୁ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ କିଛି

ସତ୍ୟ ପଥେ ନିଜେ

ନିଜ ବିବେକକୁ

ରଖି ପାରିଲେ ।

ସୁକର୍ମ କୁକର୍ମ ଉଭୟ ଜୀବନେ

ଆଶ୍ରୟ ନିଅନ୍ତି

ନିଜର ନିତ୍ୟର

କର୍ମର ବଳେ ।