କଳ୍ପନାର ଗୀତ 52

ଯାଇଛୁ ବୋଲି ତୁ ନାହିଁ ମୋର ଦୁଃଖ

ଦୁଃଖ ମୋର ଦୈନ୍ୟତାରେ

ଯାହା ଥିଲା ପାଶେ ନେଇଗଲୁ ସବୁ

ଆଉ କିବା ଫେରି ପାରେ

ମୋ ବାସ ମହକ ନେଇଛୁ ଚୋରାଇ

ଜୀବନ ଚପଳ ଛନ୍ଦ

କୃଷ୍ଣ ଚୁଡା ଆଉ ଦେଉନାହିଁ ରଙ୍ଗ

ଯାଇଛି ମଧୁପ ଗନ୍ଧ

ଦେଇଛୁ ଜୀବନ ଦୁଃଖ ଯାତନାର

ପ୍ରେମ ପଥ ନିର୍ବାସନ

ନିଦ୍ରା ହେଲା ନାହିଁ ନିଆଁକୁ ଡେଇଁଲି

ନିଆଁ ହେଲା ନିର୍ବାପନ

ତୋ ପାଇଁ ଆଉକେ ସାଜିବ ମୋ ରାଧା

ଆସିବକି ଅବତରି

ଯେତେ ଯାହା ଦେଲେ ଲଜ୍ଜା କି ରହିବ

ଅପମାନ ଅପସରି

ରଖିଛି ମନରେ ଦେଖାହେଲେ କେବେ

ଜୀବନ ଯମୁନା ତୀରେ

ଭସାମେଘ ପରି ଭାସୁଥିବି ଖରେ

ବିରହଠୁ ବହୁଦୂରେ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା