କଳିଯୁଗ ଛୁଆ

ବ୍ୟାପିଛି ବିଜ୍ଞାନ ଘୋଟିଛି ଅଜ୍ଞାନ ବଦଳିଛି ଚିନ୍ତାଧାରା

ସ୍ୱାର୍ଥାନ୍ଧ ଅର୍ଥାନ୍ଧ ଗର୍ବାନ୍ଧ ମାନବ ଧରା ମଣିଲାଣି ସରା ।

ଯୌଥ ପରିବାର ଭାଙ୍ଗି ଛାରଖାର ଅଣୁ ପରିବାର ଧରେ

ପତ୍ନୀ ପୁତ୍ର ପୁତ୍ରୀ କରିଣ ସମ୍ପତ୍ତି ଦୁନିଆକୁ ପଛ କରେ ।

ଜନ୍ମଦାତା ପିତା ଗର୍ଭଧାରୀ ମାତା ହୋଇଯାନ୍ତି ସାତପର

ସୀମାହୀନ ତ୍ୟାଗ ଅତୁଳ ସରାଗ ତା ପାଶେ ପାଣିର ଗାର ।

ଶିକ୍ଷିତ ନାମରେ ବିଜ୍ଞାନ ଯୁଗରେ ମମତାର କଷେ ମୂଲ୍ୟ

ହେତୁଵାଦୀ ହୋଇ ହିସାବ ମାଗଇ ପିତାଙ୍କ ମୂରବୀ ତୁଲ୍ୟ ।

ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ଦୟା କ୍ଷମା ମାନବତ୍ବ ହୃଦୟରୁ ଦିଏ ଟାଳି

ଶାଳଗ୍ରାମ ଶିଳା କରେ ଘଷା ଶିଳା ସଂସ୍କୃତିକୁ ମାରି ତାଳି ।

ପିତା ଧର୍ମ ପିତା ସ୍ୱର୍ଗ ଅପବର୍ଗ ପିତାହିଁ ପରମ ତପ

ପିତା ସନ୍ତାନର ଦୃଶ୍ୟ ଭଗବାନ ହୋଇଲା ପୁରାଣ ଗପ ।

ମାତାର ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା ଅତୁଲ୍ୟ କ୍ଷଣକରେ ଦେଲା ଜାଳି 

ଭାରିଜା ପ୍ରେମରେ ଆଜିସେ ଅନ୍ଧରେ ବରଷେ ଅଶ୍ରାବ୍ୟ ଗାଳି ।

ଜରାଶ୍ରମେ ନେଇ ରଖି ପିତାମାତା ବୀରପଣେ ମୋଡ଼େ ନିଶ

ବାଃ ବାଃ ବାଃ କଳି କାଳ ଛୁଆ ଧିକ ତୁମ ପଉରୁଷ ।

ଶାଶୁ ଶ୍ୱଶୁରଙ୍କ ଜୋଇଁ ଅଙ୍କରଙ୍କ ଶଳା ଶାଳୀ ପ୍ରେମେ ବାଇ

ପିତା ମାତା ଦାନ ଭୁଲିଲା କୃତଘ୍ନ ନରକ ପଥରେ ଧାଇଁ ।

ସ୍କନ୍ଧେ ହୋଇ ଉଭା କାଟିଦେଲା ଗ୍ରୀବା ହଜାଇଲା ପରିଚୟ

ନିଜ ଲୋକ ବିଷ ଅପରେ ବିଶ୍ୱାସ ଧ୍ବଂସବୁଦ୍ଧି ଅଭ୍ୟୁଦୟ ।

ଭାଇ ଭଉଣୀର ରକତରେ ବାଡ଼ ଜ୍ଞାତି କଥା କେ ପଚାରେ

ସାମାଜିକ ସ୍ଥିତି ଜନପ୍ରିୟ ନୀତି ସପନ ତା ଉପଚାରେ ।

ଶାସ୍ତ୍ର ପୁରାଣକୁ ଉପହାସ କରି କହେ ମନଗଢ଼ା ଗପ

ଧର୍ମ ନୀତି ବାଣୀ କର୍ଣ୍ଣରେ ନଶୁଣି ପ୍ରକାଶେ ନିଜସ୍ୱ ଦର୍ପ ।

ଯେଉଁ ଗାଆଁ ମାଟି ପାଣି ପଵନରେ ବଢ଼ି ସେ ହୋଇଲା ବଡ଼

ସେହି ଗାଆଁ ନାଆଁ ଶୁଣିଦେଲେ ଆଜି ଦାନ୍ତ କରେ କଡ଼ମଡ଼ ।

ଆଧୁନିକ ନୀଳବର୍ଣ୍ଣ ଜମ୍ବୁକ ତ ରକତକୁ ଭାବେ ପର

କୁହୁଡ଼ି ପହଁରି ମରିବା ତା ଭାଗ୍ୟେ ଲେଖା ଅଛି ଜାତକର ।

ଏମିତିକା ପୁତ୍ର ଯା'ଭାଗ୍ୟେ ସମ୍ଭୁତ ଫାଟିଛି କପାଳ ତାର

ଆପଣା ସୁନାତ ବେଙ୍ଗି ହୋଇଗଲେ ଜୀବନ୍ତ ମରଣ ସାର ।

ଉଦ୍ଧାର ମାଣକ ତିନିପା ନୋହିବ ପାଇବ ସେ ପ୍ରତିଫଳ

ପିତୃ ମାତୃ ଅସନ୍ତୋଷେ ଜଳିଯିବ ସହାୟ ସମ୍ପଦ ବଳ ।