କିଏ ବା ବୁଝିବ

କିଏ ବା ବୁଝିବ     କିଏ ବା କଳିବ

     ତୋ' ଭାବ ଡୋରିର ଗୁଣ

ଭାବରେ ଭାବରେ ବାନ୍ଧୁ କାଳିଆରେ

       ଛିଣ୍ଡାଇ ସବୁ ବନ୍ଧନ

  ହେଲେ ,ମୋ ପାଇଁ ହେଲୁ ମଉନ।

ତୋ' ରୂପ ଦର୍ଶନ   କଲେ ଏ ନୟନ

     ଚର୍ମ ଚକ୍ଷୁ ହୁଏ ଧନ୍ୟ

କେତେ ଆଶା ନେଇ  ଆସିଥିଲି ଧାଇଁ

     କରିବି ବୋଲି ଦର୍ଶନ 

କେଉଁଠି କି ଦୋଷ ଦେଖି ପୀତବାସ

ହରଷ ବଦଳେ  ଭରିଲ   ବିରସ

    ଧିକ ମୋର ଏ ଜୀବନ ।

ଯାଇଥାନ୍ତି କ୍ଷେତ୍ର  ଦେଖିଥାନ୍ତା ନେତ୍ର

      ଅଭୁଲା କଳା ବଦନ

ହୋଇଥାନ୍ତି ଖୁସି  ତୋ' ଛଡା ତୁଳସୀ

     ପାଇ ତୋ ଅବଢ଼ା ଅନ୍ନ

କୁହ ପ୍ରଭୁ ଥରେ କେଉଁ କପଟରେ

ଡୋରି ଲାଗିଲାନି ଏ ଅଧମ ଠାରେ

    ପୋଡ଼ିଗଲା ମୋର ମନ ।