କିଛି ଅକାଟ୍ୟ ସତ୍ୟ

ମହାଭାରତରେ ଅନେକ ଚରିତ୍ରରେ 

ଖେଳ ଦେଖିଛେ କୁଟଚକ୍ରୀର 

ରହସ୍ୟକୁ ବୁଝ ବାଡ଼ ଯଦି ଫସଲ ଖାଏ 

ଦୋଷ ହୁଏ କୁହ କାହାର ।

ଦ୍ରୈପଦୀ ବସ୍ତ୍ର ହରଣ ବେଳେ ଦେଖି ହସୁ

ଥିଲେ ତାର ଦୁଃରାବସ୍ଥାକୁ

ଧରମ ସହିବନି, ନିଜେ ଭୋଗିବ, ଥଟ୍ଟା 

କରିବ ତଦେଖି ଅନ୍ୟର ଦୁଃଖକୁ ।

ଧର୍ମାନ୍ଧ ମୋହଗ୍ରସ୍ତ ଦୂରାଚାରୀ ରାଜା କଲା 

ଅବିଚାର, ରାଜଧର୍ମ ଦାଣ୍ଡରେ

ପାରଦ ପାପକୁ ଲୁଚାଇଲେ ବନ୍ଧୁ, ନିଜେ ହିଁ

ମରିବ, ତାହା ହଜମ ହୁଏନିରେ  ।

ପଶା ପାଲି ନୁହେଁ କେବଳ ଥିଲା ତ ଅଧର୍ମ 

ଅନ୍ୟାୟ ଶଙ୍କୁନିର ପ୍ରତିଶୋଧ

ନ୍ୟାୟ ନିକିତିର ଅଧର୍ମରେ ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ର କର୍ଣ୍ଣ 

ଦ୍ରୋଣାଚାର୍ଯ୍ୟ ଯୋଗୁ ହୋଇଲା ଯୁଦ୍ଧ ।

ଅନ୍ୟକୁ ବିପଦରେ ପକାଇବ ଯଦି ତାହାର 

ସରଳତାର ସୁଯୋଗ ନେଇ 

ଖୁସି ଅଳପ ଦିନର, କାହିଁକି ନା ଖୋଳିବା ଗାତେ 

ନିଜେ ହିଁ ପଡେ, ସୃଷ୍ଟିର ନିୟମ ନେଇ ।

ଚିରାଚରିତ ଜୀବନର ଚକେ ଧନ ପ୍ରତିପତ୍ତି ପ୍ରତିଷ୍ଠା 

ନିଶାରେ ଯେଉଁ ମଣିଷ ଥାଏ

ପ୍ରକୃତି ନୈବ ମୁଚ୍ୟତେ, ମାଳା ଧରି ଜପୁଥିଲେ ବି ସେ

ସମସ୍ତ ସ୍ଵାର୍ଥ ଅନ୍ୟାୟ ର ସମର୍ଥନରେ ଥାଏ ।

ଚିନ୍ତା ଚେତନାରେ ପ୍ରକୃତିପ୍ରେମୀ, ଅନ୍ୟ ପ୍ରବୃତ୍ତି ଠୁଁ

ଭିନ୍ନ, ଏକ ନିଆରା ମଣିଷଟିଏ 

ସଚେତକ, ଉଦାର, ପରୋପକାରି ନୀତି ପାଇଁ ସ୍ୱାର୍ଥ

-ପର ଲୋକ ସୁବିଧା ହାସଲ କରି ନିଏ ।

ମୋ କଳ୍ପନାବିଳାସି ଭାବପ୍ରବଣର ଏ ଅଥୟ ମନକୁ 

ବନ୍ଧୁ ମାନେ ଥରେ ଭାବିବ

ଜୀବଜଗତ ପ୍ରେମୀ ବାସ୍ତବବାଦୀ ଭାବନାରେ ଯାହା

କହିଲି, କିଛି ଦୋଷକୁ ନଧରିବ ।