କି ସୁନ୍ଦର ଏଇ ଧରା

କି ସୁନ୍ଦର ଏଇ ଧରା

କେତେ ନଦ ନଦୀ ସାଗର ଜଳଧି 

ସବୁଜ ବନାନୀ ଘେରା l

ଗିରି ଗିରିପଥ ବିହଙ୍ଗର ଗୀତ 

କୋଇଲିର କୁହୁତାନ 

ମଧୁମକ୍ଷିକାର ମଧୁ ଆହରଣ 

ଆହ୍ଲାଦିତ କରେ ମନ l

ପ୍ରକୃତିର କୋଳେ ତରୁ ଲତା ଡାଳେ 

କପୋତୀ ବାହୁନେ ବସି 

କପୋତର ପଥ ଚାହିଁ ଚାହିଁ ସେତ 

ମୁହଁ ସଂଜ ହୁଏ ଆସି l

ବଉଳା ଗାଈର ବାଟ ଚାହିଁ ଚାହିଁ 

ବାଛୁରୀ ତା' ହୁଏ ବ୍ୟସ୍ତ 

ଏ ଯାଏଁ ଫେରିନି ଗୋଠରୁ ବଉଳା 

ସୂରୁଜ ହେଲେଣି ଅସ୍ତ l

ଗାଁ ଶେଷ ମୁଣ୍ଡେ ସଂଜ ନଇଁଲାଣି 

ସୂରୁଜ ଗଲେଣି ଲୁଚି 

ଲୋହିତ ଗୋଧୂଳି ତୋରାକୁ ପଖାଳି 

ଝଲସାଏ ତାର ବୀଚି l

ଗାଁ ଧାରେ ଧାରେ ଅନତିଦୂରରେ 

ହସଇ ଫସଲ କ୍ଷେତ 

ଗ୍ରାମଦେବତୀଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଚୂଡ଼ାରେ 

ଫର ଫର ଉଡେ ନେତ l

ତଟିନୀ ତଟରେ ମୃଦୁ ମଳୟରେ 

ହସିଉଠେ କାଶତଣ୍ଡୀ 

ଶରତ ସଂଜର ନିର୍ମଳ ଆକାଶେ 

ନଥାଏ ମେଘର ଖଣ୍ଡି l

ହେମନ୍ତ କାଳରେ ଦୂରୁ ଭାସିଆସେ 

ସୋରିଷ ଫୁଲର ବାସ 

ସୋରିଷ କ୍ଷେତର ମାଟି ହୁଡ଼ା ପରେ 

ଉଠଇ କଅଁଳ ଘାସ l

ଶୀତ ସକାଳର କାକର ବୁନ୍ଦାରୁ 

ଚଷା ଭାଇ ଗାଏ ଗୀତ 

ସୁନେଲି ସୂରୁଜ ବୁଣିଲେ ମୁରୁଜ 

ହସିଉଠେ ସୁନା କ୍ଷେତ l

ବସନ୍ତ କାଳରେ ମନ୍ଦ ସମୀରଣେ 

ପୁଲକିତ ହୁଏ ମନ 

ତୋଟା ଗହଳରୁ ଭାସିଆସୁଥାଏ 

କୋଇଲିର ମଧୁ ସ୍ଵନ l

ନିଦାଘ କାଳରେ ଗାଁ ଓହଳରେ 

ପାଚଇ କଣ୍ଟେଇ କୋଳି 

ଆଉ କି ଫେରିବ ସେଇ ପିଲାଦିନ 

ମନ ହୁଏ ଏବେ ଭାଳି l

ବରଷା କାଳରେ ଘର ଅଗଣାରେ 

ଓଳି ପାଣି ଯାଏ ବହି 

ହାତ ତିଆରି ସେ କାଗଜ ଡଙ୍ଗାଟି 

ଭାସି ଯାଏ ରହି ରହି l

ବିଧାତାର ଏଇ ଅନବଦ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି 

କି ସୁନ୍ଦର ଏଇ ଧରା

ରୂପ ଚାତୁରୀରେ ବର୍ଣ୍ଣନାତୀତ ସେ 

ଅବିସ୍ମର ଅପାସୋରା l