କବିତା ପର୍ବ : (ଅତିରିକ୍ତ) କବିତା- 47 : ମାଟି :-ଡକ୍ଟର କୃତ୍ତିବାସ ନାୟକ

ମାଟିରୁ ମିଳଇ ପାଣି ମାଟି ଘର ଆମର,

ମାଟିରୁ ମିଳୁଛି ସୁନା ଲୁହା ଇଟା ପଥର |

ମାଟିରେ ଉଠୁଛି ଗଛ ଭରେ ଫୁଲ ପତର,

ମାଟିରେ ଭରିଛି ଗନ୍ଧ ପୁଣି ବାସ-ଅତର |

ମାଟିରୁ ବାହାରେ ନିଆଁ ପର୍ବତକୁ ଫୁଟେଇ,

ମାଟିରେ ବହୁଛି ନଦୀ ପାଣି ସୁଅ ଛୁଟେଇ |

ମାଟିରେ ରହିଛି ଲୁଣ ଖଟା ମିଠା ସୁଆଦ,

ମାଟିରେ ଭରିଛି ରଙ୍ଗ ଖାର ବିଷ ବାରୂଦ |

ମାଟି ଧରିଛି ପାହାଡ଼ ବଣ ବିଲ ସାଗର,

ମାଟି ଆକାଶକୁ ଚାହିଁ ନିତି ଦିଏ ଚକ୍କର |

ମାଟିରେ ରହିଛି ଶକ୍ତି ରହିଛି ତ ଜୀବନ,

ମାଟି ଏକା ମାଆ ସିନା ଆମେ ସବୁ ସନ୍ତାନ |

ମାଟି ପାଣି ପବନରୁ ବଢେ ଆମ ଆୟୁଷ,

ମାଟିରେ ମିଶିବା ଦିନେ ଏଇ ମାଟି ମଣିଷ |

ମାଟିରେ ଅଛି ଅମୃତ ଆସ ତାକୁ ଖୋଜିବା,

ସ୍ୱଚ୍ଛ ସୁନ୍ଦର ସବୁଜ କରି ତାକୁ ପୂଜିବା |

000