କାଠଚୂଲି

ସ୍ମୃତିରେ ହଜୁଛି ଆଜି ମାଟି ଚୂଲି 

 କମିଲେଣି ବୋଲି ଆପଣାବାଲି 

ନାହିଁ ଆଉ ସେଇ କାଠର ନିଆଁ 

ଉହ୍ମେଇ ସାଥେ ଶୀତ ନିଆଁ ପୁଆଁ ॥

ଚୂଲି ମୁଣ୍ଡ ପରେ ମାଆ ସଣ୍ଠଣା

ଶିକ୍ଷା ଚାତୁରିରେ ଘରକରଣା 

ନାହିଁ ସେଇ ସଜ ହେଲା ପୁରୁଣା 

ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଛାଟରେ ଭାଙ୍ଗିଚି ଡେଣା ॥ 

ଚୂଲି ପୋଡ଼ପିଠା ରଜ ପରବ 

ତା'ଆଗେ ତୁଛ ସରଗ ଦରବ 

ପରବ ବଞ୍ଚିଛି ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ତାଳେ 

ଚୂଲି ଭାସୁଅଛି ସ୍ମୃତିର ଜଳେ ॥ 

ସରାଗ ତ' ନାହିଁ ସଂସ୍କୃତି ପ୍ରତି 

ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷାରେ ଢଳୁଛି ମତି 

ଚୂଲି ବଞ୍ଚିଅଛି କିଞ୍ଚିତ ଆଜି 

ଆଗାମୀ ପିଢିକୁ ଥିବ ଖାଲି ଛବି ॥