କାଶତଣ୍ଡୀ

ବରଷା କମିଲେ 

କାଶତଣ୍ଡୀଆସେ

ଆନନ୍ଦ ଦିଶେ ଭୁବନ ।

ନଦୀଶୁଖିଗଲେ

ଶରତ ହରଷେ

କିଣଇ ଜନଙ୍କ ମନ ।

ଶରତେ ଆସନ୍ତି

ମାତା ଜୟ ଦୁର୍ଗା

ପୂଜନ୍ତି ବିହ୍ଵଳ ହୋଇ ।

କାଶତଣ୍ଡୀ ରହି

ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଏ

ତାଙ୍କ ଆଗ ମନୀ ପାଇଁ ।

ଝର ଝର ହୋଇ

ମାରୁତ ବହଇ

କୋଇଲି ର ତାନ ନାହିଁ ।

ମୃଦଳ ପବନ

ବହେ ଘନ ଘନ

ସୁବାସିତ ଗନ୍ଧ ନାହିଁ  ।

ଜନ ମାନସରେ

ଚିତ୍ତ ସରସରେ

ନିତ୍ୟ ଖେଳୁ ଥାଇ ରାସ ।

କାଶତଣ୍ଡି ସ୍ମୃତି

ହୋଇ ଉଲ୍ଲସିତ 

ବିଛୁର କରଇ ଦୃଶ୍ୟ ।

ଜୀବନର ଗାତ୍ରେ

ମା ଆସିବା ମାତ୍ରେ

କାଶତଣ୍ଡି ହସୁଥାଇ ।

କଳ୍ପନାର କୁଞ୍ଜେ

ଭାବନାର ପୁଞ୍ଜେ

ମହକି ପ୍ରାୟ ଉଠଇ ।

ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାର 

ଚାନ୍ଦିନୀ ନିଶିଥେ

କାଶତଣ୍ଡୀ ରୂପ ରୁପା ।

ଦେଖଣା ହାରିର

ମନ ଲାଗି ଯାଏ

ଦୁଃଖ ହୋଇଯାଏ ଚୋପା ।