କାହିଁଗଲା ମୋର ପିଲାଦିନ

   ଶିଶୁ କବି ରୁଦ୍ରରୂପା ବ୍ରହ୍ମା 

କାହିଁଗଲା ମୋର ପିଲାଦିନ

ସାଙ୍ଗପିଲା ପାଖେ ଥିଲା ମୋ ମନ ।

ଲୁକାଛୁପି ଖେଳ କଣ୍ଢେଇ ଖେଳରେ

ପୂରି ଯାଉଥିଲା ମୋର ମନ ।

କାହିଁ ଗଲା ମୋର ସେ ପିଲାଦିନ ?

ବାଲି ମାଟିରେ ଗୋଳାଇ ହୋଇ

ଖେଳୁଥିଲୁ ଆମେ କେତେ ଯେ ଖେଳ।

ମାଡ଼ ବାଜିଗଲେ କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ ହୋଇ

ଖୋଜୁଥିଲୁ ନିଜ ମାଆର କୋଳ ।

ଶୁଖୁ ଥିଲା ସାଙ୍ଗ ପାଖରେ ମୁହଁ 

କାହିଁଗଲା ମୋର ସେ ପିଲା ଦିନ ?

ଯାହା ମଗୁଥିଲେ ମିଳୁଥିଲା

ମିଠା ଚକୋଲେଟ୍ ଖେଳଣା ସବୁ ।

ପାର୍କ ଯାଇ ଖେଳୁଥିଲୁ ଦୋଳି

ତାହା ଥିଲା ମୋର ଆନନ୍ଦ ଦିନ 

କାହିଁଗଲା ମୋର ସେ ପିଲା ଦିନ ?

ପାଠ ପଢିବା ନଥିଲା ଚିନ୍ତା 

ଖେଳକୁଦ ଆଉ ଖୁସିର କଥା ।

ଅ ଆ ଇ ଈ ଚାରି ବର୍ଣ୍ଣ ସଙ୍ଗେ

ମଜା ଥିଲା ସେହି ବିତିବା ଦିନ 

କାହିଁ ଗଲା ସେହି ମୋ ପିଲା ଦିନ ?

ଏବେ ଖୋଜୁଛି ଧୂଳି ଖେଳକୁ 

ଗଛ ଛାଇ ମୋ ସେ ସାଙ୍ଗ ସାଥୀଙ୍କୁ ।

କାହିଁ ବଡ଼ ହୁଏ ମନକୁ ମନ

ଭଲ ଲାଗୁ ନାହିଁ ଗଡ଼ିବା ଦିନ 

କାହିଁଗଲା ମୋର ସେ ପିଲାଦିନ ?

ମାମା ପାଟି କରେ ପାଠ ପଢାକୁ

ସାରିଲୁକି ପଢାଲେଖା ଘର କାମକୁ ।

ବଡ଼ ହୋଇଗଲେ ପଢାପଢି ବଢେ

ବୁଝି ବାବା କଥା ମନକୁ ମାରେ ।

ଏହି ବୟସରେ ପଛକୁ ଭାଳି

ଅଧିର ହେଉଛି ମୋହର ମନ 

କାହିଁ ଗଲା ମୋର ସେ ପିଲା ଦିନ ?