ପକ୍ଷୀ
ପକ୍ଷୀ
କେଉଁ କାରିଗର
ବୋଳିଦେଲା ରଙ୍ଗ
ତୋ ଚଞ୍ଚୁ ଚରଣେ ଦେହେ ।
ତାନରେ ମଧୁର
ସୁଢୋଳ ଶରୀର
ମନୁଜ ମନକୁ ମୋହେ ।।
ତରୁ ଶାଖା ପରେ
ନିତି ରହୁ ତୁହି
ପକ୍ୱଫଳ କୋଳି ଖାଉ ।
ସକାଳୁ ବାହାରି
ସଞ୍ଜ ଆଗୁ ଫେରି
ସ୍ୱାଧୀନ ଜୀବନ ଜିଉଁ ।।
ଚକା ନୟନରେ
ଚକ୍ର ମାରି ଦେଖୁ
ଜଗତର ହାଲ୍ ଚାଲ୍ ।
ପର ଉପକାରେ
ଲୟ ରଖୁ ସଦା
ଖୁସିରେ ତୁ ମସଗୁଲ୍ ।।
ଡେଣାକୁ ହଲାଇ
ଆକାଶକୁ ଉଠୁ
ଲଂଘୁଛୁ ଜଙ୍ଗଲ ହ୍ରଦ ।
ମନଲୋଭା ରଙ୍ଗ
ବାଛି ବାଛି ଆଣି
ସଜାଉ ତୋ ଅଙ୍ଗ ମୁଖ ।।
କିଏ ସରି ହେବ
ତୋ ରୂପ ଗୁଣକୁ
ଶ୍ରମକୁ ପାରିବ କଳି ।
ପାଟି ଜ୍ଞାନ ରଖି
ସଂପର୍କ ସେତୁଟି
ସହଜେ ଦେଉଛୁ ତୋଳି ।।
ବାର ମାସ ବୁଲୁ
ଏଠାକୁ ସେଠାକୁ
ଛଅ ଋତୁ ତୋର ସଖା ।
ଜୀବଜଗତର
ଅଭିନ୍ନ ଅଙ୍ଗ ତୁ
ତୋ ବିନା ଜୀବନ ଫିକା ।।