ଜୟ ଯବାନ ଜୟ କିଷାନ

ରାତ୍ରି ଉଜାଗରେ ସମୟ ବିତାଏ

ସୀମାନ୍ତ ପ୍ରହରୀ ସାଜି ସେ ଥାଏ ।

ଶୀତ ବର୍ଷା ଖରା ସହି ବିଲକୁ ଯାଏ

ଦେଶ ପାଇଁ ସେ ଆହାର ଯୋଗାଏ ।

ଜଣେ ପିତା ସାଜି କରେ ଧରେ ବନ୍ଧୁକ

ଜଣେ ମାତା ସାଜି ପାଳେ ମୂଲକ ।

ସମୟ ତ ଏଠି ଅଟେ ବିଚିତ୍ର

ବଦଳିଯାଏ ଏଠି ଅଭିନୟ ଚରିତ୍ର ।

ଜାଗ୍ରତ ପ୍ରହରୀ ସାଜି ସୈନିକ

ଶାନ୍ତିରେ ଶୁଆଏ ଜଗତ ଯାକ ।

ପେଟକୁ ଉପାସ ରଖଇ ନାହିଁ

ଆମ ଅତି ପ୍ରିୟ କୃଷକ ଭାଇ ।

ସକାଳ ହୋଇଲେ କ୍ଷେତକୁ ଯାଏ

ହଳ ଲଙ୍ଗଳରେ ଚଷି ପକାଏ ।

କୋଟି ସ୍ବେଦ ବିନ୍ଦୁ ଦେହରୁ ଝରେ

ସଂସାର ପାଇଁ ତା' ଚିନ୍ତାଟି ଘାରେ ।

ସୈନିକ ଭାଇ ଆମ ଭାରି ସାହସୀ

ଶତ୍ରୁକୁ ଶିକାର କରଇ ବସି ।

ରକତକୁ ସିଏ ଝରାଇ ଦିଏ

ଯେବେ ସଂଗୀନ ମୁନରେ ଆଘାତ ପାଏ ।

ତଥାପି ମନରେ ନଥାଏ ଖେଦ

ମନୁ ଦୂର କରିଥାଏ ଭେଦା ଭେଦ ।

କୃଷକ ଭାଇ ଆମ ସାହା ଭରଷା

ସକଳ ଜୀବଙ୍କ ଜୀବନ ଆଶା ।

ସେ ହସିଲେ ଆଜି ଆମେ ହସିବା

ତାଙ୍କ ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ବନ୍ଧୁ ସାଜିବା ।

କରିବା ତାଙ୍କୁ ଆଜି ଶହେ ସଲାମ

ସେପରା ଆମର ଜୟ ଯବାନ ଜୟ କିଷାନ ।