ଜୀବନ

ଏନ୍ତୁଡି ନିଆଁରୁ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ

ଜୁଇରେ ଜୀବନ ଶେଷ ।

ଅଢେଇ ଦିନର କୁଣିଆ ମଣିଷ

କାହିଁ ମିଛ ରାଗ ଋଷ ।।

ଆସିଛୁ ଖାଲିରେ ଯିବୁ ଫେରି ଖାଲି

ଚିରନ୍ତନ ଧ୍ରୁବ ସତ୍ୟ ।

ମିଛେ ମୋର ବୋଲି କହୁ ଅଛୁ ଖାଲି

ମଝିରେ ସବୁ ଅସତ୍ୟ ।।

ଶରୀର ବି ତୋର ନୁହଁଇ ନିଜର

ଅଟଇ ସେ ଭଡ଼ା ଘର ।

ଦିନେ ଯିବୁ ଛାଡ଼ି ପ୍ରାଣ ଗଲେ ଉଡ଼ି

ପିଣ୍ଡ ହେବ ଭାଇ ମର ।।

ଆଜିର ଜୀବନ କାଲିର ନୁହେଁରେ

ଜୀବ କେବେ ସେହି ଚାଲି ।

ଆଜିର କରମ କରିଯାରେ ଆଜି

ନଭାବେ ଭାଇ ତୁ କାଲି ।।

ଅଳପ ଦିନର କୁଣିଆ ମଣିଷ

ନିଶ୍ଚୟ ଯିବାରେ ଚାଲି ।

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ବାଣ୍ଟି ଚାଲ ନିତି

ଭାବି ସର୍ବେ ନିଜ ବୋଲି ।।