ଜୀବନ ଯମୁନା

ଜୀବନ ଯମୁନା କଳି କଳୁଷ ନାଶକ ।

ପାପ ତାପ ହର ସ୍ନିଗ୍ଧ ଶାନ୍ତି ପ୍ରଦାୟକ ।।

ଜଗତ ପାପ ମୋଚନେ ଯମୁନା ଯେସନ ।

ଜୀବନ ଯମୁନା ପାପ କରଇ ମୋଚନ ।।

ଧନ୍ୟ ହୋଇଲା ଯମୁନା ଲଭି ରାସରସ ।

ଗୋପୀ କୃଷ୍ଣ ଲୀଳାଖେଳା ଅମୃତ ସୁରସ ।।

ଜୀବନରେ କୃଷ୍ଣରସ ଥରେ ଭରିଦିଅ ।

ଗୋପୀଭାବରେ ଭାବିତ ଥରେ ମାତ୍ର ହୁଅ ।।

ଚାଖିଲେ ଥରେ ସେ ସ୍ୱାଦ ପୂରିବ ବାସନା ।

ଜୀବନ ଯମୁନା ନ ହୋଇବ ଆନମନା ।।

ଚିରସ୍ରୋତା ଯମୁନା ଧାବିତ ସାଗରକୁ ।

ଜୀବନ ଧାଏଁ ସର୍ବଦା ମୃତ୍ଯୁସାଗରକୁ ।।

ପାପ ତାପ ଧୋଇ ପୂତ ଯମୁନା କରଇ ।

ଜୀବନ ଯମୁନା ଭବପାପ ନିବାରଇ ।।

ଗୁରୁପଦ ସେବା ଫଳେ ଜୀବନ ସାର୍ଥକ ।

ଜୀବନ ଯମୁନା ହୁଏ ପାତକ ନାଶକ ।।

ପ୍ରଧାବିତ ହୁଏ ପରମାତ୍ମ-ସୁଖ ପାଇଁ ।

ନାବିକ ବିହୀନେ ସୁଖ ଲଭିବ ସେ କାହିଁ ?

ଯମୁନା ଜଳରେ ନାଶେ ପାତକୀ ପାତକ ।

ଜୀବନ ଯମୁନା ପ୍ରଭୁ ପ୍ରୀତି ପ୍ରଦାୟକ ।।

ଯେଉଁଠୁ ଆସିଛ ତୁମେ ସେଠାବକୁ ଯିବ ।

ଜୀବନ ଯମୁନା ଡଙ୍ଗା ଯତନେ ବାହିବ ।।

ଯମୁନା ଭଉଁରୀ ତୁମ କି କରିବ କହ ?

ସ୍ବଧରମେ ରହି କର କରମ ନିର୍ବାହ ।।

ଯମୁନା ହସୁଛି ଦେଖ କିରି କିରି ହୋଇ ।

ସ୍ରୋତ ତାର ବହିଯାଇ ସାଗରେ ମିଶର ।।

ସାଗର ସଙ୍ଗମେ ନାଶେ ସକଳ କଳୁଷ ।

ଜୀବନ ଯମୁନା କରେ ଏକମାତ୍ର ଆଶ ।।

ଆସିଛି ଧରାକୁ ନାଶି ସକଳ କଳୁଷ ।

ପ୍ରଭୁପଦେ ଲୀନ ହେବ ଏହି ତା ମାନସ ।।

କୃପାମୟ କୃପାଫଳେ ସମ୍ଭବିବ ଏହା ।

ଲକ୍ଷ କୋଟି ଜନମେ ସଫଳ ନୁହେଁ ଯାହା ।।