ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ ଗାଇବା

ଜୀବନ ତା ନୁହେଁ ଖେଳଘର ବନ୍ଧୁ

  ଖେଳ ନାହିଁ ତାର ସଙ୍ଗେ

ଖେଳୁ ଖେଳୁ ଖେଳ ବୁଡ଼ିଯିବ ବେଳ

   ବୁଝିବ ପଛରେ ଯେବେ।

ମନଟା ନୁହଁଇ ଜଉ ଘର ବନ୍ଧୁ

  ନ ଜଳାଅ ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ

ଅନ୍ୟକୁ ଜାଳିଲେ ଜଳି ଯିବ ନିଜେ

  ଯେ ଆନ ମନ ନ ଚିହ୍ନେ।

ଏ ଶରୀର ନୁହେଁ କେବେ ତୋ ନିଜର

  ବିଭୁ ଦାନେ ଏହା ଗଢା

କେ ନୁହେଁ କାହାର ଏ ମର ସଂସାରେ

  ଏ ଦୁନିଆଁ ଭଙ୍ଗା ଗଢା।

ବୁଦ୍ଧ ମହାତ ମା ଅହିଂସାର ବାଣୀ

  ପ୍ରଚାରିଲେ ଏ ମହୀରେ

ନିଜେ ସେ ବାଣୀକୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇ

  ଯଶ ରଖିଲେ ମହୀରେ।

କିନ୍ତୁ ଆଜି ଏହି ସମାଜରେ ପରା

  କେତେ ଛନ୍ତି ବାକ୍ୟ ବୀର

କେତେ ନୀତିବାଣୀ କେତେ ଉପଦେଶ

  କହିଥାନ୍ତି ବାର ବାର।

ମିଛୁଆ ଲାଞ୍ଚୂଆ ଟାଉଟରଙ୍କର

  ବଶ କେବେ ନ ହୋଇବା

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ନ୍ୟାୟ ପଥକୁ ଆଚରି

  ସଦା ସୁପଥେ ଚଳିବା।

ଯେଉଁ ପଥେ ଚାଲି ଆମର ପୁର୍ବଜ

  ମରିବି ଆଜି ଅମର

ତାଙ୍କରି ପଥକୁ ଅନୁସରି ଯିବା

  ଚିତ୍ତ କରି ସଦା ସ୍ଥିର।

ଦୀପ ସମ ଜଳି ଆଲୋକ ବାଣ୍ଟିବା

  ନ ହୋଇ କେବେ ବିମୁଖ

ତେବେ ସିନା ପୁଣ୍ୟ ଅରଜି ଗମିବା

  ପୁଣ୍ୟ ଧାମ ସେ ବୈକୁଣ୍ଠ।