ଜୀବନ ସାଥି

ପ୍ରିୟା, 

ତୁମକୁ ମୋ ଗଳ୍ପ ଠାରୁ 

ମୋ କବିତା ବେଶୀ ପସନ୍ଦ ନା ?

ତୁମକୁ ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ଠାରୁ 

ମୋ ଭାବନା ବେଶୀ ପସନ୍ଦ ନା?

ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ ଟିକେ ପାଇବାକୁ 

ଆତୁର ହେଇଉଠୁଥିବା 

ମୋର ଦୁଇ ଓଠ ତୁମର ପସନ୍ଦ ନା ?

ତୁମ ଅହର୍ନିଶୀ ଦେଖିବାକୁ 

ପାଗଳ ହେଇଯାଉଥିବା 

ମୋର ଦୁଇ ଆଖି ତୁମର ପସନ୍ଦ ନା ?

ତୁମ ପ୍ରେମର ଢେଉରେ 

ବୁଡୁଥିବା ଉଠୁଥିବା 

ମୋର ଏ ହୃଦୟ ତୁମର ପସନ୍ଦ ନା ?

ତୁମ ସ୍ମୃତିର ନଈରେ 

ଭାସି ଭାସି ଚାଲୁଥିବା 

ମୋର ଏ ଶରୀର ତୁମର ପସନ୍ଦ ନା ?

ଯଦି ପସନ୍ଦ, ତାହେଲେ ଏତେ ଦୂରେ କିଆଁ ତୁମେ ?

ତୁମ ବିରହ ରେ, 

ମୋ କବିତା ସ୍ୱାଦହୀନ,

ମୋ ଭାବନା ରସହୀନ 

ମୋ ଓଠ ରଙ୍ଗହୀନ, 

ମୋ ଆଖି ଦୀପ୍ତିହୀନ 

ମୋ ହୃଦୟ ରକ୍ତହୀନ,

ଆଉ ମୋ ଶରୀର ପ୍ରାଣହୀନ.. 

ଏସବୁ ଜାଣିଛ ନା?..ତାହେଲେ ଏତେ ଦୂରେ କିଆଁ ତୁମେ ?

ମୋ ମର ଶରୀରେ ଜୀବଦାନ ଦେବାକୁ 

ଥରେ ଚାଲି ଆସ ନାଁ, 

ନେଇ ପୁରୁଣା ଅନୁଭୂତି ;

ମୋ ଜୀବନେ ସାତରଙ୍ଗ ଭରିଦେବାକୁ 

ପୁଣି ଫେରି ଆସ ନାଁ, 

ଆଗୋ ମୋ ଜୀବନ ସାଥି |