ଜୀବନ ରଙ୍ଗ

ଜୀବନଟା ଏକ ବୋଝ ନୁହେଁ ବନ୍ଧୁ

       ନୁହେଁ ସେ ଏକ ଶୋଚନା,

ଆଶା ଭରସାର ପରଶମଣି ସେ

        ହରଇ ଅନ୍ୟ ଯାତନା ।

ଜନନୀର ଡାକ ଓଁକାର ପରାୟେ

        ଜୀବନରେ ସୁଧା ଭରେ,

ତା କାନି ପଣତେ ପୋଛିଲେ ଲପନ

        ସବୁ ଦୁଃଖ କ୍ଳେଶ ହରେ । 

ଫୁଲ ଝୁଲଣାରେ ପ୍ରିୟା ପରଶରେ

        ଜୀବନ ଖେଳଇ ଦୋଳି,

ମନ ବିତାନରେ ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗର

        ଫୁଲ ଫୁଟେ ଭଳି ଭଳି । 

ଶିଶୁର ଓଠରେ ହସଇ ଜୀବନ

         ପ୍ରଭାତୀ କିରଣ ପରି,

ଦେଖାଏ ଆଗାମୀ ବଞ୍ଚିବାର ଆଶା

         ମନରେ ପୁଲକ ଭରି । 

କବି ଲେଖନୀରେ କବିତାର ଛନ୍ଦେ

        ନାଚେ ଜୀବନ ତରଙ୍ଗ,

ଶିଳ୍ପୀର ତୂଳୀରୁ ପାଷାଣ ବୁକୁରେ

        ଝରେ ଜୀବନର ରଙ୍ଗ । 

ଜୀବନଟା ଅଟେ ବଞ୍ଚିବାର କଳା

        ସାଧିଲେ ଲାଗେ ସହଜ,

ନହେଲେ ଜୀବନ ଲାଗଇ ବେସୁରା

        ପାଲଟେ ସେ ଏକ ବୋଝ । 

ଚାଲିବା ନଜାଣି ବାଟର କି ଦୋଷ

         ଚାଲିବାଟା ଲାଗେ ଭାର,

ଗାଇବା ନଜାଣି ଗୀତକୁ ନିନ୍ଦିଲେ

         ଗୀତ କି ହେବ ମଧୁର !

ବଞ୍ଚିବା ଶିଖିଲେ ଜୀବନ- କଳସ

         ବିତରେ ସରଗ ସୁଧା,

ଜୀବନ ପାଲଟେ ସରସ ସୁନ୍ଦର

         ବଞ୍ଚିବା ଲାଗେନା ବାଧା ।