ଜୀବନ ରାଗ ୨୭

ଲାଲ ଜର୍ଜରିତ ହୋଇପଡ଼ିଛି କଲମ

ଇଚ୍ଛା କରେନା ଚାଲିବାକୁ ଆଜି

ସ୍ୟାହି ଶେଷହେବାର ସନ୍ଦେହ ଭିତରେ

ଖୋଲି ଦେଖିଲେ ସଦାବେଳେ ଲାଗେ

ବାକି ଅଛି ବିନ୍ଦୁଏ ଜୀବନ ।

ଯମ ସହିତ ଲଢ଼ିବାକୁ ଆପ୍ରାଣ ଉଦ୍ୟମ

କେବଳ ଆଉ କେବଳ

ସେଇ ସ୍ଥିତି ପାଇଁ

କି ଦୁର୍ବାର ଏଇ ନିଶା !

ବିଗତ ଲମ୍ବା ରାସ୍ତାର ପଦଚିହ୍ନ

ଧୋଇଗଲାବେଳେ ବିବ୍ରତ କରିନି ଏମିତି !

ଦୁଃଖରେ ସୁଖରେ କେଇବାର ଭାଙ୍ଗିଛୁ ?

ପୁନର୍ବାର ଉଠି ପୁଣି କେତେ ସୌଧ ଗଢ଼ିଛୁ ।

ହଜିଗଲାଣି କି ସେଇ ଦମ୍ଭ ମାନ ଅପମାନ !

ଅନିଛାରେ ଭୂଲୁଣ୍ଠିତ ଶରୀର ଓ ମନ

ଆଗରେ ସମ୍ଭାବ୍ୟ ଜୁଇ ଡାକେ ହାତ ଠାରି

ହେଜିଲୁନି ପାର୍ଥକ୍ୟ ଶବ ଓ ଶିବରେ

ହିସାବ ନିକାଶରେ ଗଣିତ ଓଲମ ବିଲମ ଦେଖି

ଶ୍ୱାସକୁ ଫାଶ ବସାଇବାକୁ ବଳାଉଛୁ ମନ !