ଜୀବେ ଦୟା

କୁକୁଡ଼ା ଓ ଛେଳି    ସାଥେ ହ୍ବନ୍ତି ଭାଳି

      ଘୁଞ୍ଚିଲା ମରଣ ଭୟ,

ଦେଖିବା ନେତ୍ରର    ଧର୍ମ ନାମେ ନର

      କରେ ଯାହା ଅଭିନୟ ।

କିଛି ତ ଅଛନ୍ତି    ଭକ୍ତିରେ କରନ୍ତି 

      ପଞ୍ଚୁକ ବ୍ରତ ସମ୍ପନ୍ନ, 

ବିଭୂ ପଦ ଛଡ଼ା   ଅନ୍ୟ କିଛି ଲୋଡ଼ା 

      ଚିନ୍ତେ ନାହିଁ ତାଙ୍କ ମନ ।

ଆଉ କେତେ ଜଣ    ବାଧ୍ଯ ତାଙ୍କ ମନ

      ପ୍ରେମର ପୁରୁଷ ପାଇଁ,

ଆମିଷ ବର୍ଜନ    କରେ ପାଞ୍ଚଦିନ 

      ପ୍ରୀତିକୁ ସମ୍ମାନ ଦେଇ ।

ବାକି ମଣିଷଙ୍କ    ମନେ ପାପ ପଙ୍କ

      ସଦାବେଳେ ଥାଏ ଭର୍ତ୍ତି,

ଜନ୍ମରୁ ସେମାନେ    ଭୟ ଭକ୍ତି ମନେ

      କେବେ ବି ଆଣି ନଥାନ୍ତି ।

ଜୀବେ ଦୟା ଭାବ    ମନରେ ଅଭାବ 

      ରାକ୍ଷସ ପ୍ରବୃତ୍ତି ଯାର, 

ଦେଖିଲେ ଆମିଷ     ହୁଏ ଅମଣିଷ 

      ଲାଳ ଗଡ଼ିବାଟା ସାର ।

ଏ ସଂସାରୀ ଜୀବ    ଅହିଂସାର ଭାବ 

      ହୃଦୟ ମଧ୍ୟରେ ଧରି, 

କହୁଥାଏ ପ୍ରଭୁ    କ୍ଷମା କର ସବୁ 

      ଅମଣିଷ ଦୁରାଚାରୀ ।