ଝିଅଟିଏ ମୁଁ ଯେ ଝିଅଟିଏ

     

     

 ଝିଅଟିଏ ମୁଁ ଯେ ଝିଅଟିଏ

    ଶୁଖିଲା ନଈର ଖିଅଟିଏ

କରିପାରିଲିନି ତୁମପାଇଁ କିଛି

     ଆଖିରୁ ତ ଲୁହ ବହିଯାଏ ।

ନଈ ସେପାରିର ଆରପାରେ

     ରହିଗଲ ବାପା ବହୁଦୂରେ

କଣ୍ଟକବନର ବେଦନା ସହୁଛି

    ଆଖିଲୁହ ଖାଲି ଆଖି ମାରେ ।

କାହ ପାଇଁ ଥିଲ ଦେବଦୂତ

      କାହାପାଇଁ ଥିଲ ଜଗନ୍ନାଥ

କାହପାଇଁ ଥିଲ ବେଳଅବେଳର

    ଲହଡି ଭାଙ୍ଗିବା ଧାନକ୍ଷେତ ।

ତୁମ ହାତଲେଖା ଚିଠିଟିରେ

     ଅୟୁତ ଯୁଗର ବ୍ୟଥା ଝରେ

 କରିପାରୁନାହିଁ ପରିସ୍ଥିତି ସାଥେ

    ସାଲିସ୍ ପାଇଁ କି ହାତ ଥରେ ।

କି ଭାଗ୍ୟ ବିପାକ ଲଭିଥିଲ

   ସମୟ ସୁଅରେ ଭାସିଗଲ

 ତୁମ ହାତ ଏବେ ଧରି ନ ପାରୁଛି

   ହେଉଅଛି ସିନା କଲବଲ ।

ମଣିଷ ଗଛଟି ଏଡେ ପିତା

    ସବୁଙ୍କର ବଢିଯାଏ ଚିନ୍ତା

ଉଆସ ତୋଳି ଯେ ସୁନାଝୁଲଣାରେ

ଝୁଲାଉଥିଲା ସେ ଏବେ ବୃଥା ।

ବାପ ଭାଗ୍ୟ ନେଇ ଠିଆ ହେବା

    ଦିନେ ଏହି ଭବୁ ଚାଲିଯିବା

ସେନେହ ଶରଧା କିଏ କାହୁଁ ଦେବ

  ଆମ ଗାତ ଆମେ ଖୋଳିନେବା