ଜଗନ୍ନାଥ ହେ ତୁମେ କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର

ମହୋଦଧି କୂଳେ ଶ୍ରୀବଡ଼ଦେଉଳେ ବସି

ଲଗାଇଛ କେତେ ହୁନ୍ଦର l

ଭକତର ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭାବେ ହୋଇ ବନ୍ଧା

କେତେ ବେଶ ହୁଅ ଥରକୁ ଥର l

ମଙ୍ଗଳ ଆଳତି ଦେଖି ଚଳେ ମତି ଅତି

ମନ ଲୋଭା ବଡ଼ସିଂହାର l

ଗଜ ଉଦ୍ଧାରଣ, କାଳୀୟ ଦଳନ କେତେ

ଲୀଳା କରୁ ହେ ଚକ୍ରଧର l

ରାଜରାଜେଶ୍ୱର ସୁନାବେଶ ତୋର

ଅଇଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ମୟ ଅତି ସୁନ୍ଦର l

ରଘୁନାଥ ବେଶ ହୋଇ ତୁ ସୁବେଶ

କରେ ଧରୁ କାଣ୍ଡ କୋଦଣ୍ଡ ଶର l

ଗଜ ବେଶେ ଗଜାନନ ଥୋଡ଼ ହସ୍ତ

ବଡ଼ ବଡ଼ କାନ ଲମ୍ବା ଉଦର l

ନାଗାର୍ଜୁନ ବେଶ ବୀରତ୍ୱ ପ୍ରକାଶ

କୁକ୍କୁଟ ପରରେ ମୁକୁଟ ତୋର ।

କାର୍ତ୍ତିକ ମାସର ରାଇ ଦାମୋଦର

ଯଶୋଦା ବାନ୍ଧିଲେ ଦାମେ ଉଦର l

ଶ୍ରାଦ୍ଧ ବେଶେ ପୁଣି ଶ୍ରାଦ୍ଧ ବାଢ଼ିଦେଉ

ତିନି ଯୁଗେ ତୋର ପିତୃ ପିତର l

ମାନୁଷୀ ଲୀଳା ତୋ ମନୁଷ୍ୟ ଦେବତା

ବାର ମାସେ ତୋର ଯାତରା ତେର l

ମଣିଷକୁ ଶିକ୍ଷା ବାଣ୍ଟି ଦେଉ ଦୀକ୍ଷା

ବାହୁ ତୋଳି ପ୍ରଭୁ ରଙ୍ଗା ଅଧର l

ଖାଇ ପୋଡ଼ପିଠା ଲାଞ୍ଚ ଦେଇ ମିଠା

ପଦ୍ମା ରୋଷ ତୋଷୁ କମଳା ବର l

ଭକ୍ତ ମନୋହରେ ଅତୀବ ଆଦରେ

ପଦ୍ମ ବେଶ ହେଲୁ ପଦ୍ମ ପୟର l

ପଦ୍ମମୁଖ ଆହେ ପଦୁଅଁ ମୟୂଖ ପଦ୍ମ

ପାଦେ ଚିନ୍ତେ ଅଜ୍ଞାନୀ ଛାର l